De Par-3-wedstrijd is elk jaar een van de geliefde tradities van de toernooiweek bij The Masters. Het wordt gespeeld op de Par-3 baan van Augusta National Golf Club, een verzameling van negen par-3 holes die Paul Azinger ooit een van 's werelds beste golfbanen noemde.
Laten we wat van de geschiedenis van het toernooi, de oorsprong, de winnaars, bekijken en wat trivia en leuke feiten delen.
De Par-3 baan werd in 1958 toegevoegd aan het terrein van Augusta National, in een gebied nabij Augusta's nr. 10 hole. Het werd ontworpen door Augusta National mede-oprichter Clifford Roberts en architect George Cobb. (Tom Fazio deed later ook wat werk aan de korte cursus).
De Par-3 baan is 1.060 meter lang en speelt tot een verrassing, 27. DeSoto Springs Pond en Ike's Pond dienen als waterhindernissen op de baan.
De eerste Par-3-wedstrijd werd gehouden in 1960 en wordt sindsdien elk jaar gespeeld. De wedstrijd wordt gehouden op woensdag, de dag voordat het eigenlijke toernooi begint, en staat open voor het veld voor de Masters van dat jaar, plus voormalige aanwezige kampioenen.
Sam Snead won de eerste Par-3-wedstrijd. Jack Nicklaus heeft nooit gewonnen.
2019 - Matt Wallace
2018 - Tom Watson
2017 - Geen (geannuleerd vanwege slecht weer)
2016 - Jimmy Walker
2015 - Kevin Streelman
2014 - Ryan Moore
2013 - Ted Potter Jr.
2012 - Padraig Harrington, Jonathan Byrd (gelijkspel)
2011 - Luke Donald
2010 - Louis Oosthuizen
2009 - Tim Clark
2008 - Rory Sabbatini
2007 - Mark O'Meara
2006 - Ben Crane
2005 - Jerry Pate
2004 - Padraig Harrington
2003 - Padraig Harrington, David Toms (gelijkspel)
2002 - Nick Price
2001 - David Toms
2000 - Chris Perry
1999 - Joe Durant
1998 - Sandy Lyle
1997 - Sandy Lyle
1996 - Jay Haas
1995 - Hal Sutton
1994 - Vijay Singh
1993 - Chip Beck
1992 - Davis Love III
1991 - Rocco Mediate
1990 - Raymond Floyd
1989 - Bob Gilder
1988 - Tsuneyuki Nakajima
1987 - Ben Crenshaw
1986 - Gary Koch
1985 - Hubert Green
1984 - Tommy Aaron
1983 - Hale Irwin
1982 - Tom Watson
1981 - Isao Aoki
1980 - Johnny Miller
1979 - Joe Inman, Jr.
1978 - Lou Graham
1977 - Tom Weiskopf
1976 - Jay Haas
1975 - Isao Aoki
1974 - Sam Snead
1973 - Gay Brewer
1972 - Steve Melnyk
1971 - Dave Stockton
1970 - Harold Henning
1969 - Bob Lunn
1968 - Bob Rosburg
1967 - Arnold Palmer
1966 - Terry Dill
1965 - Art Wall Jr.
1964 - Labron Harris Jr.
1963 - George Bayer
1962 - Bruce Crampton
1961 - Deane Beman
1960 - Sam Snead
Het toernooi-record voor de Par-3 Contest is 19, ingesteld door Jimmy Walker in 2016. Dat verlaagde het vorige cijfer van 20, dat werd gedeeld door Art Wall (1965) en Gay Brewer (1973).
Vanaf 2017 staat de Par-3-wedstrijd alleen open voor diegenen in het veld voor het Masters Tournament, plus voormalige kampioenen van The Masters (of ze nu in de Masters van dit jaar spelen of niet).
Daarvoor stond het par-3-toernooi ook open voor iedereen die Augusta National besloot uit te nodigen. Dat omvatte vaak golfers die nooit De Masters wonnen (maar wel een van de andere majors wonnen), enkele Augusta National-leden en soms VIP's uit de zakenwereld.
Geen enkele golfer heeft ooit de Par-3-wedstrijd gewonnen en vervolgens in hetzelfde jaar de Masters gewonnen. Dit heeft ertoe geleid dat sommigen verwijzen naar het winnen van de Par-3-wedstrijd als 'de Masters-jinx'. Veel Par-3-wedstrijdwinnaars hebben The Masters echter in andere jaren gewonnen.
De beroemdste Masters-kampioen, Jack Nicklaus, heeft nooit de Par-3-wedstrijd gewonnen; Masters Champs zoals Arnold Palmer, Sam Snead, Tom Watson, Ben Crenshaw en Vijay Singh hebben echter.
En er is geen specifieke reden om te verwachten dat het winnen van de Par-3-wedstrijd een voorbode van prestaties in The Masters zou moeten zijn.
De Par-3-wedstrijd is immers een pitch-and-putt, en het is ook een heel informele aangelegenheid. Veel spelers nemen vrienden of familieleden mee als caddies; niet alle golfers die zijn ingeschreven in The Masters doen ook mee aan de Par-3-wedstrijd. Vóór 2017 waren veel golfers die de Par-3-wedstrijd speelden niet opgenomen in The Masters. (In 2017 veranderde Augusta National de regels, waardoor alleen die golfers in het veld voor The Masters plus eerdere Masters-winnaars in aanmerking kwamen om te spelen in de Par-3-wedstrijd).
Er zijn twee spelers die de Par-3-wedstrijd hebben gewonnen en datzelfde jaar als tweede zijn geëindigd in The Masters: in 1990 verloor Par-3-winnaar Raymond Floyd een play-off van Nick Faldo; in 1993 eindigde Par-3-winnaar Chip Beck op de tweede plaats van Bernhard Langer.
Ja - de winnaar van de Par-3-wedstrijd ontvangt een trofee in de vorm van een kristallen schaal. Zie Masters Trophies and Medals voor een foto ervan.
