Castagnetten zijn lid van een zeer oude familie van muziekinstrumenten die op elk beschaafd continent is gevonden, met enkele voorbeelden die 10.000 jaar teruggaan. De 'moderne' stijl van castagnetten is waarschijnlijk ontstaan bij de Feniciërs, die het doorgaven aan de Iberiërs, die ze 'crusmata' noemden. Hun nakomelingen evolueerden het instrument en hebben het de afgelopen 2500 jaar continu in gebruik gehouden.
Etymologie
Het Spaanse woord voor castagnetten is castanuelas, afgeleid van castana, wat 'kastanje' of 'hazelaar' betekent - castagnetten werden traditioneel uit deze bossen gesneden. Het Andalusische woord voor castagnetten is "palillos".
Dus wat zijn castagnetten precies?
Het moderne castagnet bestaat uit een paar schelpvormige afgeplatte houten clackers die bij elkaar worden gehouden met een enkele lus van touw of dun leer. Het leer wordt verdubbeld en de duim wordt erdoorheen geplaatst, en het paar castagnetten hangt dan vrij aan de duim en wordt gemanipuleerd door de vingers en de handpalmen. Volbracht castanetspelers kunnen een verscheidenheid aan geluiden maken met de castagnetten, van een platte "klik" tot een warme worp. Castagnetten worden altijd in paren gespeeld en elk paar wordt anders afgestemd. Het hogere toonpaar (bekend als "hembra" of "vrouwelijk") wordt traditioneel in de rechterhand gehouden en het lager toonpaar (bekend als "macho" of "mannelijk") wordt traditioneel in de linkerhand vastgehouden.
Castagnetten in folkloristische dansen
Hoewel veel mensen de castagnetten associëren met flamenco, zijn ze geen traditioneel element van flamencomuziek of -dans; de castagnetten zijn eerder een integraal onderdeel van folkloristische Spaanse dansen, voornamelijk Sevillanas en Escuela Bolera-dans.
La Argentina en de moderne Castanet-stijl
Antonia Mercé y Luque (1890-1936), bekend als La Argentina, was een klassiek geschoolde balletdanseres die besloot het ballet te verlaten en in plaats daarvan de traditionele Spaanse dans te verkennen. In wezen vond ze het hele genre opnieuw uit, bracht ze Spaanse folkloristische dansen op het podium en hergebouwde het als beeldende kunst. Ze was in alle opzichten een verbazingwekkende castanet-speler en haar stijl van spelen werd de definitieve. Het is geen eind om te zeggen dat elke moderne castanetspeler zijn stijl (ongeacht het aantal generaties verwijderd) baseert op die van La Argentina.
Castagnetten in gecomponeerde muziek
Verschillende barok en klassieke componisten hebben castagnetten gebruikt in hun partituren, hoewel in moderne orkesten meestal castagnetten worden gebruikt die op een stok zijn gemonteerd om deze stukken uit te voeren. Jean-Baptiste Lully gebruikte ze in veel barokke dansstukken, meestal om een Spaans of Arabisch gevoel op te roepen, en ze zijn op dezelfde manier gebruikt in veel andere gecomponeerde werken: Georges Bizet's Carmen, Strauss's Salome, Ravel's Rhapsodie Espagnole, Chabrier's Espana en Massenet's Le Cid.
