Score: VS 14, 5, Europa 13, 5

Site: The Ocean Course op Kiawah Island Resort, Kiawah Island, South Carolina

Captains: Europe - Bernard Gallacher; VS - Dave Stockton

De Ryder Cup 1991 leeft in de geschiedenis met de bijnaam 'War By the Shore'. Dat vertelt je alles wat je moet weten over hoe omstreden een affaire deze was. De wedstrijden van 1991 hebben echt de meer competitieve, meer omstreden, meer zenuwslopende toon gezet die de moderne Ryder Cup draagt.

De Amerikanen, geleid door ontslagen kapitein Dave Stockton, bepaalden de stemming door te poseren voor een militair-geïnspireerde foto / poster, en sommige Team USA-spelers toonden op slag-vermoeien geïnspireerde golfcaps voor Dag 1 van de wedstrijden. De "oorlogs" retoriek wakkerde de vlammen aan voor wat ongelukkig fangedrag, beweerden Team Europe-spelers. De Amerikanen zeiden dat ze eenvoudig troepen eerden die deelnamen aan Operatie Desert Storm in de Perzische Golfregio; de Europeanen zeiden dat sommige acties van de Amerikanen de grens overschreden van patriottisme naar jingoisme.

Hoe dan ook, de toon was gezet. Het ging verder met beschuldigingen van regelsovertredingen heen en weer tussen Paul Azinger en Seve Ballesteros; beschuldigingen van spellen; en opnieuw toen Team USA een geblesseerde Steve Pate terugtrok uit honkslagen (resulterend in een automatisch halfpunt aan beide kanten) met een blessure waarvan de legitimiteit door Team Europa werd betwijfeld.

Maar wat gebeurde er tijdens de daadwerkelijke wedstrijden? USA sprong na de eerste viertal naar een 3-1 voorsprong en leidde na dag 1 met 4, 5 tot 3, 5. De "Spanish Armada" - Ballesteros en Jose Maria Olazabal - voorkwam een ​​vroege Amerikaanse wegloper door beide wedstrijden op dag 1 te winnen. (Die combinatie was deze week 3-0-1 en Ballesteros leidde beide teams met een individuele score van 4-0-1.)

In de viertallen van dag 2 won de VS opnieuw de sessie met 3-1 en bouwde daarmee een algemene voorsprong van 7, 5 tot 4, 5. De dingen leken somber voor Europa, totdat de Europeanen bijna aan tafel liepen in de middag vierballen en de sessie namen van 3, 5 tot 0, 5.

Die de 1991 Ryder Cup in de zondagse singles-sessie bracht met 8-8. Als houder van de Cup had Europa zes van de 12 beschikbare singles nodig om deze te behouden; USA had 6, 5 van een mogelijke 12 singles nodig om de Cup terug te winnen.

David Feherty en Nick Faldo brachten Europa goed van start door hun vroege wedstrijden te winnen. Maar de leiding veranderde meerdere keren gedurende de laatste dag, een dag waarvan de spanning het beste wordt beschreven door de wedstrijd van Mark Calcavecchia-Colin Montgomerie.

Calcavecchia nam de match dormie na de 14e hole, 4-up met vier om te spelen. Maar Monty, die in zijn eerste Ryder Cup speelde, vocht terug. In werkelijkheid speelden beide slecht over die laatste vier holes, maar Calc leek een puinhoop (sommige waarnemers waren zelfs bang dat hij misschien een zenuwinzinking kreeg). Monty won het 15e en 16e hole en gaf Calcavecchia een kans om het te winnen door een bal in het water te slaan op de par-3 17e. Behalve dat Calc vervolgens een nog slechtere tee-bal sloeg, bijna een steel, die ook halverwege de green in het water ging. Verbazingwekkend, Calcavecchia had nog steeds een kans om de hole te winnen, maar miste een putt van 2 voet. Calc hield de 18e vervolgens vast om nog een hole te verliezen, waardoor Montgomerie de helft kreeg.

Daarna liep Calcavecchia naar het strand naast The Ocean Course, zonk in het zand en huilde.

Het kwam allemaal neer op de laatste wedstrijd op de baan, Hale Irwin vs. Bernhard Langer, en de wedstrijd bereikte de finale green all square. Langer moest de hole winnen om de wedstrijd te winnen en de Ryder Cup voor Europa te behouden. Irwin moest de wedstrijd halveren om de Cup voor de VS terug te winnen.

Irwin worstelde om in het gat te komen, terwijl Langer hem een ​​korte boeman gaf. Dat liet Langer 45 voet van de beker achter met twee putts om te winnen. Maar Langer rende zijn eerste putt zes voet voorbij het gat en schoof vervolgens zijn par putt langs de beker.

Een halfpunt voor Team USA, een halfpunt voor Team Europa - en een overwinning van 14.5-13.5 voor de Amerikanen.

Teamroosters

• Europa: Seve Ballesteros, Paul Broadhurst, Nick Faldo, David Feherty, David Gilford, Mark James, Bernhard Langer, Colin Montgomerie, Jose Maria Olazabal, Steven Richardson, Sam Torrance, Ian Woosnam

• VS: Paul Azinger, Chip Beck, Mark Calcavecchia, Fred Couples, Raymond Floyd, Hale Irwin, Wayne Levi, Mark O'Meara, Steve Pate, Corey Pavin, Payne Stewart, Lanny Wadkins

Resultaten dag 1:

foursomes

• Seve Ballesteros / Jose Maria Olazabal, Europa, def. Paul Azinger / Chip Beck, VS, 2 en 1

• Raymond Floyd / Fred Couples, VS, def. Bernard Langer / Mark James, Europa, 2 en 1

• Lanny Wadkins / Hale Irwin, VS, def. David Gilford / Colin Montgomerie, Europa, 4 en 2

• Payne Stewart / Mark Calcavecchia, VS, def. Nick Faldo / Ian Woosnam, Europa, 1-op

fourballs

• Sam Torrance / David Feherty, Europa, gehalveerd met Lanny Wadkins / Mark O'Meara, VS.

• Seve Ballesteros / Jose Maria Olazabal, Europa, def. Paul Azinger / Chip Beck, VS, 2 en 1

• Steven Richardson / Mark James, Europa, def. Corey Pavin / Mark Calcavecchia, VS, 5 en 4

• Raymond Floyd / Fred Couples, VS, def. Nick Faldo / Ian Woosnam, Europa, 5 en 3

Resultaten dag 2:

foursomes

• Hale Irwin / Lanny Wadkins, VS, def. David Feherty / Sam Torrance, Europa, 4 en 2

• Mark Calcavecchia / Payne Stewart, VS, def. Mark James / Steven Richardson, Europa, 1-op

• Paul Azinger / Mark O'Meara, VS, def. Nick Faldo / David Gilford, Europa, 7 en 6

• Seve Ballesteros / Jose Maria Olazabal, Europa, def. Fred Couples / Raymond Floyd, VS, 3 en 2

fourballs

• Ian Woosnam / Paul Broadhurst, Europa, def. Paul Azinger / Hale Irwin, VS, 2 en 1

• Bernhard Langer / Colin Montgomerie, Europa, def. Corey Pavin / Steve Pate, VS, 2 en 1

• Mark James / Steven Richardson, Europa, def. Lanny Wadkins / Wayne Levi, VS, 3 en 1

• Seve Ballesteros / Jose Maria Olazabal, Europa, gehalveerd met Payne Stewart / Fred Couples, VS

Resultaten dag 3:

singles

• David Gilford, Europa, gehalveerd met Steve Pate, VS.

• David Feherty, Europa, def. Payne Stewart, VS, 2 en 1

• Nick Faldo, Europa, def. Raymond Floyd, VS, 2-up

• Colin Montgomerie, Europa, gehalveerd met Mark Calcavecchia, VS.

• Corey Pavin, VS, def. Steven Richardson, Europa, 2 en 1

• Seve Ballesteros, Europa, def. Wayne Levi, VS, 3 en 2

• Paul Azinger, VS, def. Jose Maria Olazabal, Europa, 2-up

• Chip Beck, VS, def. Ian Woosnam, Europa, 3 en 1

• Paul Broadhurst, Europa, def. Mark O'Meara, VS, 3 en 1

• Fred Couples, VS, def. Sam Torrance, Europa, 3 en 2

• Lanny Wadkins, VS, def. Mark James, Europa, 3 en 2

• Hale Irwin, VS, gehalveerd met Bernhard Langer, Europa

Speler Records (overwinningen-verliezen-helften)

Europa

Seve Ballesteros, 4-0-1

Paul Broadhurst, 2-0-0

Nick Faldo, 1-3-0

David Feherty, 1-1-1

David Gilford, 0-2-1

Mark James, 2-3-0

Bernhard Langer, 1-1-1

Colin Montgomerie, 1-1-1

Jose Maria Olazabal, 3-1-1

Steven Richardson, 2-2-0

Sam Torrance, 0-2-1

Ian Woosnam, 1-3-0

VS

Paul Azinger, 2-3-0

Chip Beck, 1-2-0

Mark Calcavecchia, 2-1-1

Fred stellen, 3-1-1

Raymond Floyd, 2-2-0

Hale Irwin, 2-1-1

Wayne Levi, 0-2-0

Mark O'Meara, 0-2-1

Steve Pate, 0-1-1

Corey Pavin, 1-2-0

Payne Stewart, 2-1-1

Lanny Wadkins, 3-1-1

1989 Ryder Cup | 1993 Ryder Cup

Ryder Cup resultaten