Iedereen weet dat Ben Hogan een van - misschien wel de grootste ballstrikers in de golfgeschiedenis is. Maar heeft hij het ooit gestolen? Eén keer misschien? Wist Hogan zelfs wat een steel is?

Misschien niet, op basis van een incident dat werd verteld in het boek Mr. Hogan, The Man I Knew, van oude LPGA Tour-speler Kris Tschetter. Het boek, gepubliceerd in 2011, is een geweldige gelezen, een ontroerende, aangrijpende en zeer inzichtelijke kijk op Hogan, onthullend van een andere kant van de legende, een kant die zelden eerder werd gezien.

Tschetter leerde Hogan eerst kennen als een universiteitsgolfspeler die dagelijks oefende bij Shady Oaks Country Club in Fort Worth, de thuisclub van Hogan. Ze ontwikkelden een hechte vriendschap, en daar gaat het boek over. Hoewel Hogan diende als golfinstructeur voor Tschetter, en er is veel in het boek over het onderwijs van Hogan, ligt de nadruk op de vriendschap.

Maar hoe zit het met de schachten? Laat in het boek, nadat Tschetter een paar jaar aan de LPGA Tour heeft doorgebracht, schrijft ze over het ontwikkelen van een geval van de shanks:

De waarheid is dat ik het ooit eens op de nationale tv had geschoven. Ik sloeg de bal en zei: "Oh mijn God, ik heb hem geschud!"

Mary Bryan was de commentator die onze groep volgde en ze zei: "Oh, oh, ze zei het S-woord."

De routine bij Shady Oaks was dat Tschetter opdook, langs de ramen van de mannengrill liep en naar Hogan zwaaide en vervolgens naar haar favoriete oefenplek ging. Hogan zou spoedig naar haar komen kijken en feedback geven.

Nadat de schachten waren verschenen, zocht Tschetter echter - voor de enige keer, gelooft ze - Hogan bij haar aankomst op Shady Oaks en vroeg specifiek om zijn hulp. Van het boek:

"Ik zie dat je scores niet zo goed zijn geweest. Wat was het probleem?" vroeg hij (Hogan).

"Meneer Hogan, " begon ik, "ik wil echt dat u vandaag naar buiten komt. Ik heb wat hulp nodig. Ik heb de schachten."

"De wat?" hij vroeg.

"De schachten." Hij keek me aan alsof hij het niet begreep. 'De schachten. Weet je, als je het van de hosel slaat en het gaat helemaal goed.'

"Hmm, " was alles wat hij zei. "Ik zal mijn kleren omkleden en over een paar minuten weg zijn."

Tschetter liep naar haar oefenplek en Hogan voegde zich bij haar. Ze sloeg een paar ballen en het duurde niet lang voordat de schachten verschenen. Zij schreef:

Toen sloeg ik het. Het gevreesde lage rechter schot.

"Oh, goede God, " zei hij. Het was alsof hij nog nooit een steel had gezien, of er zelfs een sloeg!

Dertig minuten later had Hogan Tschetter van de schachten genezen. (Zwaai te ver van binnenuit, weeg op haar tenen, breng haar uit positie en richt de hosel op de bal.) Maar het is Hogan's reactie op het zien van een steel waar ik van hou.

Oh, goede God. Als er ooit een gepaste reactie op een steel was, is dat het.