Als je fantasieën te maken hebben met het fietsen door de straten van Parijs, voed je dromen met deze soundtrack van prachtige vintage Franse popsongs. Van de fakkelzangers van de muziekhallen van de jaren 1930 tot de op voornatuurlijke wijze chique Yé-Yé-meisjes van de jaren 1960 en alle flirterige heren die er tussenin kwamen, er is echt niets bijzonders.
Begin met deze tien nummers, geliefde klassiekers van het genre.
Dit juweeltje, geschreven door Jean Lenoir en uitgevoerd door Lucienne Boyer (naast tientallen anderen, zowel in het Frans als in vertaling), heeft een zachtaardige, dromerige melodie die vaak wordt gehoord in Franse muziekdozen. De titel vertaalt zich naar 'Speak to Me of Love' en de teksten vertellen over de zoete woorden die geliefden elkaar in de oren fluisteren, en hoe deze woorden de problemen van de wereld kunnen wegsmelten, zelfs als ze niet helemaal echt zijn.
Waar je het hebt gehoord: de soundtracks van de films van Casablanca, The Impostors en Midnight in Paris.
"J'attendrai, " wat betekent "Ik zal op je wachten", werd oorspronkelijk in het Italiaans geschreven door Dino Olivieri en Nino Rastelli en werd "Tornerai" genoemd. De melodie is geïnspireerd op het Humming Chorus van Puccini's grote opera Madama Butterfly. De teksten spreken van het wachten op de terugkeer van een minnaar die ver weg is gegaan naar een niet nader genoemde plaats, en het werd een soort volkslied voor jonge stellen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Waar je het hebt gehoord: de soundtracks van de film van Das Boot en The Arch of Triumph.
Fréhel was een van de grootste dames van de balmusette, de accordeon-aangedreven voorvader van de moderne discotheek, en dit lied, geschreven door Vincent Scotto, is een van de meest populaire ooit uit die tijd. Zowel lyrisch als muzikaal, verheerlijkt het de zwoele en schandalige dans genaamd de java, een variant op de wals die het paar gevaarlijk dicht bij elkaar aantrof, vaak terwijl de mannelijke partner beide handen op de derrière van de vrouwelijke partner had.
Waar je het hebt gehoord: de soundtracks van de films van Sarah's Key en Charlotte Gray.
Niemand heeft zo'n unieke impact op de geschiedenis van de Franse populaire muziek gemaakt als de gouden stem Edith Piaf. Van alle prachtige liedjes in haar repertoire is "La Vie en Rose" ("Life Through Rose-Colored Glasses") echter zeker de meest geliefde en best herinnerde, over de hele wereld. Piaf schreef de teksten zelf en de melodie werd geschreven door Louis Guglielmi.
Waar je het hebt gehoord: soundtracks van tientallen films en tv-shows (met name die in Frankrijk), waaronder Sabrina (zowel de klassieker als de remake) en French Kiss, evenals Something's Gotta Give, Bull Durham, WALL- E, The Bucket List, en zoveel meer. Het is ook het titelnummer voor de Oscar-winnende Edith Piaf Biopic 2007, La Vie en Rose.
Volgens de legende schreef zanger, componist en tekstschrijver Charles Trenet in slechts tien minuten "La Mer", terwijl hij de teksten op vellen toiletpapier krabbelde terwijl hij op een trein reed. Of het waar is of niet, het is zeker passend: het nummer is lief en grillig en moeiteloos tijdloos. Het is opgenomen in een aantal talen, waaronder "Somewhere Beyond the Sea" van Bobby Darin, dat het nautische thema draagt ("La Mer" betekent gewoon "De Zee") maar is geen directe vertaling.
Waar je het hebt gehoord: de soundtracks van de film Finding Nemo, LA Story en vele anderen. "La Mer" zorgde ook voor een cruciaal plotpunt in het eerste seizoen van de televisieserie Lost.
Dit luchtige nummer is gecoverd door artiesten over de hele wereld (waaronder Eartha Kitt en Louis Armstrong), maar de klassieke Franse versie van Yves Montand, wiens decennia-lange carrière begon toen Edith Piaf hem als een protégé en minnaar nam, is la crème de la crème. De zachte teksten vertellen over het populaire thema van verliefd worden en de kleine dromen die nieuwe geliefden delen over hun potentiële leven samen.
Waar je het hebt gehoord: de versie van Yves Montand was minder populair in de Engelstalige wereld dan sommige covers, maar het was een grote hit in Frankrijk en is te zien op de soundtracks van veel Franse films en tv-shows, evenals op televisie commercials.
"Tous Les Garçons et Les Filles" ("Alle jongens en meisjes") was het eerste grote hitnummer voor de onmogelijk chique Franse megastar Françoise Hardy, en nadat het een multi-platina single werd in Frankrijk, ging ze het opnemen in verschillende andere talen. De teksten zijn weemoedig, waarbij de jonge verteller het heeft over hoe alle andere jonge mensen verliefd worden en een koppeling aangaan, en hopen dat ze haar ware liefde snel zal ontmoeten. Hardy schreef het lied zelf.
Waar je het hebt gehoord: de filmsoundtracks van Metroland, The Statement, The Dreamers en vele anderen, evenals verschillende tv-shows.
Charles Aznavour is een van 's werelds best verkopende artiesten, met meer dan 100 miljoen verkochte platen, en een Renaissance-man die in meer dan 60 films is verschenen, dient als ambassadeur bij de Verenigde Naties in Genève, is een onvermoeibare pleitbezorger voor zijn voorouderlijk vaderland (Armenië), en is een actieve deelnemer aan de Europese politiek. "La Bohème" is een verhaal van jonge geliefden (zijn ze niet allemaal?), Een kunstenaar en zijn geliefde Boheemse vriendin, gezien door de ogen van de kunstenaar een paar decennia later.
Waar je het hebt gehoord: meestal in Franse films, zoals L'Anniversaire, Le Coût de La Vie, L'Age des Possibles en anderen.
"Je T'Aime … Moi NonPlus" ("Ik hou van jou … ik ook niet") is een van de beroemdste en schandaligste duetten ooit geproduceerd. De enigszins absurde teksten zijn geschreven als een gesprek tussen twee geliefden die, laten we zeggen, een verhit moment zijn. En inderdaad, het gerucht houdt aan dat toen mode-icoon Jane Birkin en de legendarische lothario Serge Gainsbourg inderdaad iets risqué deden terwijl ze het nummer opnamen (hetzelfde gerucht blijft bestaan met een eerdere opname van Gainsbourg en Brigitte Bardot die hetzelfde nummer uitvoerden, hoewel Gainsbourg ontkende het altijd in beide gevallen, en stond erop dat hij een langspeelplaat nodig had om dat de waarheid te laten zijn).
Waar je het hebt gehoord: in een grote verscheidenheid aan films en tv-shows, van The Full Monty tot Daltry Calhoun, onder anderen.
Joe Dassin, de schrijver en uitvoerder van dit klassieke lied over jonge geliefden (Bien sûr) die verliefd worden in Parijs (tijdens een wandeling over de beroemde laan waarvan de titel niettemin aangeeft) was eigenlijk een Amerikaan, hoewel zijn ouders Frans en meest waren van zijn carrière succes was in Franse populaire muziek. Dit nummer, ook bekend als 'Aux Champs-Elysées', is overweldigend aanstekelijk en heeft een onweerstaanbaar vintage jaren 70-gevoel.
Waar je het hebt gehoord: de soundtrack van de film voor The Darjeeling Limited, evenals verschillende tv-shows.
