Hoewel drievoudig springen van vrouwen dateert uit ten minste het begin van de 20e eeuw, werd het evenement pas in 1991 toegevoegd aan grote kampioenschappen voor dames. Als gevolg hiervan is het record van drievoudig springen van vrouwen vóór de jaren tachtig sporadisch. Het eerste algemeen geaccepteerde maar onofficiële wereldrecord voor drievoudige sprong voor vrouwen werd in 1922 gevestigd tijdens de Amerikaanse proeven voor de komende Women's World Games. De competitie was een reactie op de weigering van het Internationaal Olympisch Comité om vrouwen toe te staan om deel te nemen aan de Olympische Spelen van 1924. Hoewel de Spelen zelf niet de drievoudige sprong omvatten, maakte het evenement deel uit van de US Trials-bijeenkomst, gehouden in Mamaroneck, NY won Elizabeth Stine de wedstrijd en sprong 10, 32 meter (33 voet, 10¼ inch) om de eerste drievoudige sprong voor dames te zetten standaard. Stine ging op het verspringen een zilveren medaille verdienen op de World Games.
Slechts vier meer onofficiële drievoudige wereldmerken voor dames werden geregistreerd vóór 1981. Adrienne Kanel uit Zwitserland sprong in 1923 10.50 / 34-5¼. Kinue Hitomi uit Japan - een veelzijdige atleet die op de Olympische Spelen van 1928 een zilveren medaille van 800 meter won - verbeterde het cijfer naar 11.62 / 38-1½ tijdens de Osaka Games in 1926. Rie Yamauchi uit Japan boekte een sprong van 11.66 / 38-3 in 1939. In 1959 brak Mary Bignal - later bekend als Mary Rand - voorbij 12 meter in een sprong meten 12.22 / 40-1. Rand vestigde vervolgens het officiële wereldverspringenrecord terwijl hij een gouden medaille behaalde op de Olympische Spelen van 1964.
Amerikanen domineren de Triple Jump
Drievoudig springen van vrouwen nam in populariteit toe in de jaren tachtig, met name in de Verenigde Staten, toen Amerikaanse vrouwen vanaf 1981-85 zeven keer nieuwe - maar nog steeds onofficiële - wereldmerken stelden. Terri Turner sprong 12.43 / 40-9¼ in 1981 en 12.47 / 40-10¾ in 1982. In 1983 boekte Melody Smith een sprong van 12.51 / 41-½, waarna Pasen Gabriel het cijfer verbeterde naar 12.98 / 42-7. Turner bereikte de barrière van 13 meter met sprongen van 13.15 / 43-1¾ en 13.21 / 43-4 in 1984. Wendy Brown - een 19-jarige die streed voor de Universiteit van Zuid-Californië - breidde de norm uit naar 13.58 / 44-6¾ in 1985. Haar inzet werd door USA Track and Field erkend als het Amerikaanse jeugdrecord, een mark dat tot 2004 bestond.
Esmeralda Garcia uit Brazilië beëindigde de Amerikaanse reeks door 13, 68 / 44-10½ te springen in 1986, tijdens een ontmoeting in Indianapolis. Het record werd vervolgens vijf keer verbroken in 1987, met Brown voorop op 2 mei toen ze een sprong van 13.71 / 44-11¾ plaatste. Flora Hyacinth van de Maagdeneilanden sprong op 13 mei 13.73 / 45-½, terwijl ze streed voor de Universiteit van Alabama. De Amerikaanse Sheila Hudson bereikte 13.78 / 45-2½ op 6 juni en verbeterde het cijfer tot 13.85 / 45-5¼ op 26 juni, voordat Li Huirong China het jaar afsloot door 14 meter te passeren op weg naar een sprong van 14.04 / 46-¾ in Oktober.
Li verbeterde haar record tot 14.16 / 46-5½ in China het volgende jaar. De in Oekraïne geboren Galina Chistyakova - die het officiële wereldrecord verspringen 1988 had neergezet - vestigde het uiteindelijke onofficiële wereldrecord van 14.52 / 47-7½ tijdens de strijd om de Sovjet-Unie in 1989.
Triple Jump voor dames komt in de mainstream
Driesprong dames werd een onderdeel van elke grote wereldkampioenschappencompetitie in de jaren negentig en werd in 1996 toegevoegd aan de Olympische Spelen. De IAAF erkende eindelijk een drievoudig dames wereldrecord dames in 1990, toen Li 14.54 / 47-8½ sprong in een ontmoeting in Sapporo, Japan. In 1991, na het winnen van de eerste gouden medaille voor het dames indoor indoor kampioenschap drievoudige sprong, verbeterde de Oekraïense Inessa Kravets - presterend voor de Sovjet-Unie - het wereldrecord tot 14, 95 / 49-½ in een ontmoeting in Moskou, ondanks een tegenwind van 0, 2 mps.
De Russische Iolanda Chen bereikte de standaard tot 14.97 / 49-1¼ in een andere bijeenkomst in Moskou in 1993, maar behield slechts twee maanden de streep. Op de eerste outdoor Wereldkampioenschappen triple jump dames - gehouden in Stuttgart - nam de Russische Anna Biryukova deel aan zowel het verspringen als het drievoudige springen. Ze bereikte de finale niet in het verspringen, maar kwalificeerde zich wel voor de triple jump-finale, hoewel ze minder dan een jaar aan het evenement had deelgenomen. Biryukova leidde de competitie door vier rondes met een persoonlijk record van 14.77 / 48-5½. In de vijfde ronde passeerde ze de barrière van 15 meter en sprong 15.09 / 49-6 om het goud te winnen en haar naam in de recordboeken te plaatsen.
Bij het ingaan van de finale van het Wereldkampioenschap 1995 was Biryukova's inspanning nog steeds de enige 15-meter drievoudige sprong in de vrouwengeschiedenis. Maar misschien diende Jonathan Edwards 'recordinspanningen in de herenfinale drie dagen eerder als inspiratie, omdat de top drie vrouwen samen in totaal vier sprongen van minstens 15 meter per stuk combineerden tijdens de damesfinale. De parade begon met Biryukova zelf, die haar record uitdaagde, maar net te kort kwam om 15.08 / 49-5¾ in ronde drie. Vervolgens kwam Kravets - nu strijdend om Oekraïne. Ze had haar eerste twee pogingen vervuild, dus ze had een legale sprong nodig die haar in de top acht plaatste om door te gaan met het evenement. Ze deed dat en meer en verbrijzelde het oude merk met een poging van 15.50 / 50-10¼. Iva Prandzheva van Bulgarije bereikte ook de vorige standaard van Biryukova en bereikte 15.18 / 49-9½ in ronde vijf alvorens te sluiten om 15.00 / 49-2½ bij haar laatste poging. Dat liet Prandzheva met een zilveren medaille achter, ondanks het bezit van wat toen de tweede beste sprong in de geschiedenis van de vrouw was, terwijl Biryukova genoegen nam met het brons.
