Als Mount Rushmore de grootste Amerikaanse filmmakers afbeeldde in plaats van de grootste Amerikaanse presidenten, zou Martin Scorsese zeker een van de eerste gezichten zijn die zijn geselecteerd voor opname. Tijdens zijn vijftigjarige carrière heeft Scorsese enkele van de meest bekroonde en iconische films in de geschiedenis van Hollywood geregisseerd. Hij staat ook bekend om zijn documentaire films en zijn leidende houding ten aanzien van het behoud van de filmgeschiedenis via zijn organisatie, de Film Foundation.

Na meer dan vijftig jaar filmmaken vertoont Scorsese geen tekenen van vertraging. Zijn nieuwste film, Silence, een project waaraan hij sinds de jaren 1990 werkt, werd eind 2016 uitgebracht en een tentoonstelling en een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk is momenteel te zien in het Museum of the Modern Image in zijn geboortestad Queens, New York (waar Scorsese werd geboren en de eerste acht jaar van zijn leven doorbracht).

Om het voortdurende succes van Scorsese te vieren, is hier een inleiding van de grootste films van Scorsese. Natuurlijk is het kiezen van de allerbeste films uit de filmografie van Martin Scorsese een bijna onmogelijke taak, maar deze tien, in chronologische volgorde, worden beschouwd als een van zijn allerbeste verhalende films.

Mean Streets (1973)

De eerste twee functies van Scorsese - Who's That Knocking at My Door uit 1967 en Boxcar Bertha uit 1972 - toonden veelbelovend, maar de openbaring die Mean Streets is ook niet.

Scorsese putte uit zijn eigen leven om deze film te maken over Charlie, een jonge Italiaans-Amerikaanse (Harvey Keitel) die naam probeert te maken in de maffia van New York. Zijn vriendschap met onbetrouwbare gokker Johnny Boy (Robert De Niro) en Charlie's religieuze geloof komen echter tussen hem en zijn ambities.

De zanderige weergave op straatniveau van New York City werd een handelsmerk voor Scorsese.

Taxichauffeur (1976)

Weinig films zijn zo invloedrijk als taxichauffeur, die onze perceptie van thema's van waakzaamheid, vervreemding en zelfs heldendom die in zoveel films wordt gezien, blijft kleuren. De Niro schittert als Travis Bickle, een voormalige marinier die een depressieve eenling is. Bij het worden van een taxichauffeur in New York City om te ontsnappen aan zijn slapeloosheid, walgt hij van het stedelijke verval dat hem omringt. De reputatie van Scorsese voor geweld kwam van de opwindende climax van de film, een serie schietpartijen die kijkers vraagt ​​om de acties van Bickle te overwegen.

Raging Bull (1980)

Scorsese maakte van deze biopic van kampioen middengewicht bokser Jake LaMotta hoge kunst. De Niro schittert als LaMotta, met de toen nog onbekende acteur Joe Pesci als zijn oudere broer en manager. Scorsese toont de bloedige opkomst en de vernietigende val van LaMotta met verbluffend mooie zwart-witte cinematografie en met onvergetelijke bewerking door Thelma Schoonmaker, die sindsdien alle functies van Scorsese heeft bewerkt.

The King of Comedy (1982)

De King of Comedy fungeert als een soort aanvulling op de taxichauffeur en speelt De Niro als een mislukte komiek en beroemdheidsstalker die er alles aan zal doen om beroemd te worden - zelfs Jerry Langford (Jerry Lewis), late avond talkshow lastigvallen. Het samenspel tussen De Niro en Lewis is bijtend en maakte deze film, die bij de eerste release werd ondergewaardeerd, tot een van de beste van Scorsese. In de hedendaagse cultuur van aanbidding van beroemdheden lijkt The King of Comedy nog dieper.

After Hours (1985)

Een ander vaak over het hoofd gezien juweel, After Hours gaat over Paul (Griffin Dunne), een man die een reeks ongelukkige gebeurtenissen ondergaat tijdens een helse nacht in New York City nadat hij is gestrand met slechts een paar cent in zijn zak. After Hours viert de gekte van Lower Manhattan wanneer de zon ondergaat op een tijdstip vóór gemakken zoals mobiele telefoons en bankkaarten (om nog maar te zwijgen van ambachtelijke coffeeshops.)

The Last Temptation of Christ (1988)

Het katholieke geloof van Scorsese stond centraal in veel van zijn films. De laatste verleiding van Christus was buitengewoon controversieel toen hij werd uitgebracht omdat Jezus werd afgebeeld (gespeeld door Willem Dafoe), verleid door de tekortkomingen van zijn menselijke kant.

De controverse negeerde dat deze film - die niet gebaseerd is op de evangeliën - de goddelijkheid van Jezus opnieuw bevestigt. Bijna dertig jaar later komen de meeste critici langs en waarderen nu de artistieke waarde ervan.

Goodfellas (1990)

"Voor zover ik me kan herinneren, heb ik altijd al een gangster willen zijn"

Alle maffia-stereotypen die niet in The Godfather zijn ontstaan, kwamen van Goodfellas, een briljante kijk op de opkomst - en zelfs grotere val - van een trio gangsters. De film speelt Scorsese stamgasten De Niro en Pesci als respectievelijk "Jimmy the Gent" Conway en Tommy DeVito, en Ray Liotta als Henry Hill. Het iconische camerawerk, de dialoog en de richting is Scorsese's ultieme verkenning van de maffia en het is een van de meest citeerbare films aller tijden.

Casino (1995)

Casino, dat veel van de spelers van Goodfellas herenigde (inclusief De Niro, Pesci en scenarist Nicholas Pileggi), is gebaseerd op de invloed van de maffia op de gokactiviteiten in Las Vegas in de jaren '70. Hoewel het niet zo legendarisch is als Goodfellas, onderzoekt Casino vergelijkbare thema's van criminaliteit, corruptie, vertrouwen en ongecontroleerde ambitie.

The Departed (2006)

Drie decennia lang vroegen filmcritici en fans zich af hoe Martin Scorsese nooit een Oscar voor beste regisseur won. Hij won uiteindelijk de felbegeerde prijs met The Departed, een remake van de Hong Kong-film Infernal Affairs.

De film speelt Leonardo DiCaprio - Scorsese '' reguliere 'hoofdrolspeler sinds 2002 Gangs of New York - Jack Nicholson, Matt Damon en Mark Wahlberg in een uitgebreid dubbel-kruis schema waarbij politieagenten uit Boston en gangsters infiltrerende politie zijn geïnfiltreerd. Het kat-en-muis-karakter van de film maakt het een edge-of-you-seat thriller.

Hugo (2011)

In 2011 bracht Scorsese zijn allereerste kinderfilm Hugo uit. Hoewel 126 minuten misschien lang lijken voor een kinderfilm, is Scorsese's eerste 3D-film een ​​viering van de filmgeschiedenis die kan worden gewaardeerd door kijkers van elke leeftijd. Asa Butterfield schittert als Hugo, een jongen die in een treinstation in Parijs woont. Hij raakt bevriend met een jong meisje genaamd Isabelle, de peetdochter van Georges Méliès, een van de eerste filmpioniers.