Beweging in de kunst kan betrekking hebben op verschillende concepten:

(A) Er is de algemene term 'beweging' zoals in stijl en kunstacademie.

(B) Er is beweging zoals afgebeeld in een schilderij dat de fysieke beweging van een object impliceert door momentopnames over elkaar heen te leggen. (Zoals bijvoorbeeld gebruikt in de specifieke stijl van de futuristen en vorticisten. Een voorbeeld is Giacomo Balla's Dynamism of a Dog on a Leash, nu in de Albright-Knox Art Gallery in Buffalo, New York).

(C) Dan is er beweging als onderdeel van de compositie.

Leid het oog van de kijker op een reis

Beweging is het creëren van een gevoel van eb en vloed door een schilderij dat het verandert van passief behang in een dynamische uitbreiding van de psyche van de kijker, de creatie van een interreactie die de kijker op een ontdekkingspad brengt. Beweging is in dit geval het tegenovergestelde van statisch, flauw, niet-emotioneel en niet-inspirerend. Dit is waar we in geïnteresseerd zijn als we het hebben over beweging als een element van compositie in de kunst.

Denk bij het creëren van beweging in een schilderij aan de choreografie van het proces, wat u aan het publiek onthult, wat aan de verbeelding wordt overgelaten. Een schilderij moet een vraag zijn, geen antwoord. Door de verbeelding van het publiek aan te roepen, kunnen verschillende kijkers op verschillende manieren met elkaar omgaan. Daarom wordt aanbevolen om altijd iets ongezegd in een schilderij achter te laten om het publiek de kans op een unieke interactie te geven.

Het schilderij moet zich langzaam aan het publiek openbaren, het moet hoekjes en gaten bieden die van het hoofdpad afleiden. Met andere woorden, het schilderij moet een reis zijn, niet de bestemming. Een schilderij dat alleen een statisch gezichtspunt biedt, is niet beter dan een vakantiekiekje (het zou de fotograaf een sleutel tot zijn herinneringen geven, maar slechts een willekeurig beeld zijn voor iedereen die niet emotioneel betrokken is). De kunstenaar moet de kijker aanmoedigen om met het onderwerp te communiceren, te leren en te groeien. Het schilderij kan een eenvoudige anekdote of een heroïsch verhaal zijn, maar het moet de kijker aanspreken met de vreugde dat een verhaal wordt ontrafeld.

De kunstenaar is een dirigent en brengt het oog van de kijker door het schilderij met behulp van een groot aantal technieken die het schilderij een gevoel van beweging geven, hetzij door ruimte, tijd of zelfs emotie. Beweging kan in een schilderij worden gegeven door een sterk fundamenteel beeld, zeg maar de stroming van een rivier; bij het licht van een zachte avondzon, wat het verstrijken van een dag impliceert; of door de emotie van een portret verfraaid door omringende iconische symboliek, die laat zien hoe de figuur tot dat gevoel is gekomen. Beweging kan ook worden bereikt door het effect van groei of verval. Een levendigheid die het onderwerp doordrenkt en tegen de kijker zegt: dit is leven, dit is beweging.

Dus wat kan je doen? Het eerste punt is om te denken in termen van de algehele compositie, waar wilt u het oog van de kijker laten beginnen (onthoud dat de kijker in het Westen meestal begint in de linkerbovenhoek van een schilderij, omdat ons vanaf jonge leeftijd wordt geleerd op die manier lezen). Van links naar rechts, van boven naar beneden is de norm, maar een sterke compositie kan de aandacht van het publiek trekken tegen dergelijke conditionering.

Beweging kan worden aangegeven door de stroom van objecten in het schilderij, hun schikking en patroon; door het gebruik van perspectief. Beweging kan worden geïmpliceerd door de richting waarin figuren staan ​​- een passief schilderij zou een synergetische gegroepeerde richting hebben, terwijl willekeur in de richting van figuren een wildheid en energieke vitaliteit aan een schilderij zal geven.

Vervolgens kan de kunstenaar het gebruik van kleur overwegen (inclusief optische effecten zoals blauw dat van het oog weg beweegt en rood het nadert); penseelstreek (het maken van markeringen kan bijdragen aan de stroom van het schilderij door hun richting, evenals een snelheid geven aan de beweging door variatie in de grootte van de penseelstreek); het patroon van licht en schaduw; en toon (wat belangrijk is voor perifeer zicht, en daarom het oog weg kan trekken van een centraal onderwerp). Overweeg het versterken van de hoofdrichtingen door te echoën (bijvoorbeeld door de wolken in de lucht op dezelfde manier te laten stromen als de golven op zee) en fietsen (het oog terugbrengen naar het startpunt, zodat de reis opnieuw kan beginnen).

Kijkend naar het schilderij van Vincent van Gogh hierboven, is het meest openlijke gevoel van beweging in de golven, de rij na rij brekers (gemarkeerd als # 1). Dan is er de wolkenbank (# 2), die naar rechts lijkt te waaien, gecreëerd door zowel de vorm van de wolken als de richting van de penseelstrepen. De vorm van de wolken weerspiegelt de vorm van de golf. Op de voorgrond hebben de wolken een schaduw geworpen (# 3), wat een gevoel van veranderend licht in de scène geeft. De houdingen, posities en relatieve afmetingen van de verschillende figuren (# 4) geven het gevoel dat sommigen verder van ons verwijderd zijn en in de richting van de boot lopen. Kijk hoe de figuur rechts (# 5) voorover lijkt te buigen en in de wind schrijdt!

Alle kleine dingen kloppen samen en werken samen om de algehele sfeer en het gevoel van dingen die gebeuren en bewegen te creëren. Kijk hoe de rode vlag bovenaan de mast in de wind wappert (# 6). De kleur wordt herhaald op een paar andere plaatsen in het schilderij (beginnend met het shirt dat de figuur in de boot draagt), werkend aan dat andere element van compositie, eenheid. De kleur rood schiet ook naar voren uit het schilderij tegen de saaie blauwe lucht, het vertelt ons dat de boot het middelpunt van de aandacht is en dat de figuren op het strand hun rol spelen bij de lancering. Pauzeer even om na te denken over hoeveel informatie je leest in die kleine filmbeweging: windrichting, windsterkte, dat het winderig is (of de vlag zou slap zijn).

Onthoud altijd dat beweging in compositie een uitdrukking is van de reis die het publiek onderneemt met u, de kunstenaar, als gids. Zelfs het kleinste onderdeel kan een schilderijbeweging geven.