Harley-Davidson introduceerde de V-Rod in 2001 om jongere rijders aan te spreken, en de laaghangende motorcruiser was uitgerust met de eerste watergekoelde motor van Harley, die mede werd ontworpen door Porsche. De controversiële V-Rod heeft in de loop der jaren een aantal veranderingen ondergaan en de V-Rod Muscle is de laatste poging van de Motor Company om een ​​sportief publiek aan te trekken dat misschien niet geïnteresseerd is in hun Sportsters.

De goederen

Het hart van de V-Rod is de watergekoelde 60 graden Revolution V-twin-krachtcentrale, die in 2008 werd uitgebreid van 1.130cc tot 1.250cc. De motor van de V-Rod Muscle 2009 produceert 122 pk en 85 ft-lbs koppel, en het is gekoppeld aan een koppeling met een slipperfunctie. Lucht wordt gevoed door een met gaas bedekte luchtinlaat, en zoals bij alle V-Rods, is de Muscle uitgerust met een 5-versnellingsbak.

Een stalen bovenframe met hydroformed hoofdrails houdt de ingewanden van de V-Rod Muscle bij elkaar, en een gepolijste, uit één stuk gegoten achterbrug van aluminium en verstelbare voorschokken ontmoet een 18 inch achterwiel met 240 mm rubber. Vooraan zijn 43 mm omgekeerde vorken en remmen met vier zuigers voor en achter zijn verantwoordelijk voor het stoppen van de taak. ABS is een optie van $ 795, en cool uitziende met LED uitgeruste spiegelstelen en achterlichten voegen een premium uitstraling toe aan het uiterlijk van de V-Rod Muscle.

Al met al weegt de V-Rod Muscle 673 lbs (in rijklare toestand). De brandstofcapaciteit is 5 gallon - een aanzienlijke verbetering ten opzichte van eerdere versies van de V-Rod - en de stoel is 25, 7 inch hoog zonder een rijder, en 25, 6 inch beladen. De maximale hellingshoek is aan beide kanten 32 graden en het EPA-brandstofverbruik meet 34 MPG stad, 42 MPG snelweg.

Zwaai een been om

De V-Rod Muscle ziet er agressief uit en een been omzwaaien bevestigt zijn intimiderende uiterlijk: het is laag, breed en - bij 673 pond - ernstig zwaar om van zijn zijstandaard te tillen. De beenpositie is een klassieke cruiser, wat betekent dat de voorwaartse houding van de voeten perfect normaal aanvoelt voor Harley-fans, maar desoriënterend voor de meeste sportfietsers. De dikke tank heeft wat heupopening nodig en de stoel loopt abrupt taps toe aan de achterkant (wat wat ongemak kan veroorzaken als je de neiging hebt om achter het zadel te gaan zitten), maar het bereik tot het stuur is niet al te veel rekbaar, en de ergonomie voor mijn 5'10 ”frame voelde veeleisend maar beheersbaar gedurende meerdere uren rijden.

Het cockpitaanzicht onthult nieuw intern bekabeld 1, 5 inch gegoten aluminium stuur met geïntegreerde risers. Een eenvoudig cluster met drie meters zit vooraan en in het midden. In rust is een beetje manoeuvreren nodig om je laarzen rond die dikke, satijnen verchroomde uitlaatpijpen te krijgen, maar het probleem verlicht zichzelf zodra je in beweging bent.

Op de weg

Start de V-twin van de V-Rod Muscle en de uitlaatnoot doet zijn naam eer aan. Het geluid is gemeen en dun, met een rand die een beetje meer gepolijst is dan het typische staccato Harley-burble. De versnellingspook klikt mooi in de versnelling en het draaien van de gashendel zorgt voor een serieuze trekkracht van de koppelige V-twin.

Als u voldoende ruimte hebt om de motor uit te oefenen, is er een flinke stroom kracht met een schok in de koppelcurve bij ongeveer 5.500 tpm. Redline heeft een snelheid van 9.000 tpm en dankzij de flexibiliteit en de powerband van de motor is het gemakkelijk om te versnellen, goed om door de stad te rijden, slecht voor degenen die proberen hun rij-record te behouden.

Als het gaat om handling, is de V-Rod Muscle een allegaartje. Aan de ene kant produceert de veerkracht van de ophanging in combinatie met het lage zwaartepunt een responsieve dynamiek en een gevoel van verbondenheid met de weg. Maar aan de andere kant kan de lange wielbasis en de relatief lage speling van de fiets agressief draaien een beetje uitdagend maken. Het was gemakkelijk om door het spitsuur te rijden langs LA's drukke Wilshire Boulevard, maar er was wat meer aandacht voor nodig om de V-Rod Muscle op bochtige canyonwegen te manoeuvreren.

Maar de V-Rod Muscle is verrassend behendig gezien zijn gewicht en eigenlijk leuk om door het verkeer te rijden. En net zo indrukwekkend als het enorme koppel van de motor, is het vermogen van de remmen om de spier tot stilstand te brengen, met slipvrije vertraging die vertrouwenwekkende remmen biedt. Die-hards kunnen ABS minachten, maar het zal niet lang duren voordat anti-sloten een normaal onderdeel van het motorlandschap worden.

Het komt neer op

De V-Rod zorgde voor controverse toen het op het toneel verscheen, en niet alle spin-offs van de watergekoelde fiets zijn commercieel succesvol geweest (weet je nog de Street Rod?). Maar de V-Rod Muscle doet nog een poging in het power cruiser-genre en slaagt erin een snelle, krachtige rit met serieuze aanwezigheid op de weg aan te bieden die je zou verwachten van de Harley Davidson-opstelling. De tekortkomingen op deze fiets - inclusief de hoge prijs en de beperkte bodemvrijheid, wat misschien alles is wat hem ervan weerhoudt perfect te zijn, maar de V-Rod doet er niets aan om een ​​motorfiets te zijn die sexyer is dan praktisch. En als het gaat om sexy, werkt de Harley-Davidson V-Rod Muscle gewoon.