Ondanks haar grote succes in de jaren '60 en '70 met muzikale partner en toenmalige echtgenoot Ike Turner, leek de ontembare Tina Turner niet klaar aan het begin van de jaren '80 om succes te hebben als soloartiest. In 1984 veranderde Turner echter snel in een briljante combinatie van haar krachtpats soulpijpen met gladde pop- en rockproductie in een muziekpictogram uit de jaren '80 en een grote hitmaker. Turner koos liedjes slim en zorgvuldig voor een reeks van drie zeer populaire albums in de tweede helft van het decennium en kwam triomfantelijk voort uit jarenlange strijd voor zowel persoonlijke als professionele onafhankelijkheid. Hier is een chronologische blik op de beste Tina Turner-solosongs van de jaren '80.

"Wat Heeft Liefde Ermee Te Maken"

Voor deze klassieker uit de jaren '80 behield Turner zeker de zwoele rasp van haar rauwe soul die voorbij zong, maar ze omarmde ook een soepele popbenadering die de mainstream muziek jackpot in de zomer van 1984 trof. Het lied zelf (geschreven door ervaren professionele songwriters Terry Britten en Graham Lyle) heeft een bijna onberispelijke structuur en leent zich goed voor veelzijdige popinstrumenten. Dit soort brede aantrekkingskracht hielp dit verdienende nummer naar de top van de pop-hitlijsten in Noord-Amerika en Australië te brengen en naar ten minste een Top 10-positie in vrijwel elk land in Europa. Uiteindelijk reikt heel weinig over dit nummer niet naar en legt het bijna perfect veelzijdige muziek perfectie vast. En dit blijft waar ondanks jarenlange radioverzadiging, geen kleine prestatie daar.

"Wees beter goed voor mij"

Hoewel deze fijne mid-tempo rocker de pop-hitlijsthoogten van zijn voorganger niet kon bereiken, kan het als een nog betere showcase voor de verzameling geschenken van Turner dienen. Holly Knight uit de jaren 80 hielp bij het samenstellen van een aantal mainstream rockklassiekers uit die tijd, maar deze verergert gewoon, terwijl de zwoele, rustige momenten een dikke stemming en spanning opbouwen. De teksten raken zeker thema's van vrouwelijke empowerment die perfect bij Turner passen, maar zonder de gegarandeerde uitvoering van de artiest zou het nummer niet in de buurt komen van het sublieme niveau dat het bereikt. De videoclip bevat een aantal heerlijke theatrale pantomime-interactie met medewerker Cy Curnin, frontman voor The Fixx, die een van de meest vooraanstaande mannen was om op te spelen.

"Prive danser"

Turner zette haar trend van het kiezen van nummers gecomponeerd door gevestigde, gerespecteerde artiesten voort door deze jazzy melodie op te nemen, geschreven door Mark Knopfler en oorspronkelijk bedoeld voor zijn band, Dire Straits. Uiteindelijk bleek Knopfler's overtuiging dat het nummer veel beter geschikt was voor een zangeres echter volkomen gerechtvaardigd, vooral in het licht van de resulterende klassieke single opgenomen door Turner. Haar kenmerkende stoere, sexy personage werkt hier perfect om niet alleen de bravoure te communiceren, maar ook de kwetsbaarheid die het personage uit de eerste persoon onderscheidt. Opnieuw danst Turner behendig rond en door verschillende genres om uiteindelijk een gepolijste en emotioneel boeiende uitvoering te creëren. De muziekvideo van het nummer probeert tevergeefs te suggereren dat de songtekst een ballroomdanser betreft in plaats van een stripper, maar luisteraars zijn slim genoeg om die onzin te doorzien.

"We hebben geen andere held nodig (Thunderdome)"

Zoals soundtrackmuziek luidt, is dit zachte, volwassen hedendaagse-verbogen nummer uit het kaskraker vervolg van Mel Gibson uit 1985 zeker een nieuwsgierige. Uiteindelijk herinnert het volkslied van het lied de luisteraars er duidelijk aan dat dit een filmisch themalied is, maar verder blijft de compositie van Britten-Lyle opmerkelijk gecomponeerd en subtiel. Dat betekent niet dat het in de buurt komt van het kwaliteitsniveau dat te vinden is op Private Dancer, maar de vocale uitvoering van Turner komt ernstig en gepassioneerd genoeg om het nummer drie decennia later vrij goed te houden. De aanwezigheid van een kinderkoor aan het einde van het nummer is bijna net zo raadselachtig als de aanwezigheid van Turner in de film, maar dit is nog steeds een vrij goede filmrock uit de jaren '80.

"Typische man"

Turners enorme LP-chartsucces ging zeker door met haar release in 1986, Break Every Rule. Deze lead-off single piekte op nummer 2 in de pop-hitlijsten, zelfs als het Turner's laatste Top 10-single van het decennium bleek te zijn. De sterke en zelfverzekerde groove van het nummer bewijst dat de status van mega-hit welverdiend was, maar de impact van de zwoele, uitdagende aanwezigheid van Turner zorgt ervoor dat dit nummer nooit vaart verliest. Soepele productiewaarden klinken hier af en toe gedateerd en kunstmatig, maar Turner's oprechte zielsintegriteit wint uiteindelijk de overmatige jaren 80-muziekimpulsen.

"Terug waar je begon"

Ondanks haar gecertificeerde oldies muziek verleden, leek Turner zich altijd comfortabel te voelen in het rijk van de reguliere rock. Dat is waarom haar paar jaren '80-samenwerkingen met de Canadese pop / rock-hitmaker Bryan Adams (de andere is de grote hit uit 1985 'It's Only Love') zo moeiteloos goed werken. In het geval van deze single, ook geschreven door Adams en zijn songwritingpartner, Jim Vallance, trekt Turner bijna hard rock en haalt extra brandstof en passie uit gespierde gitaarriffs, piepende leads en grote, kneuzende drumbeats. Turner klinkt behendig net zo overtuigend als een rockzangeres als ze een vocaliste is die goed is gematched met dance, pop of soulmuziek. Geen wonder dat ze in de jaren '80 zo'n genre-periode van consistent succes genoot.

"Wat je krijgt is wat je ziet"

Over genre-verrassingen gesproken, Turner slaagt erin dit Britten-Lyle-nummer mee te nemen naar het country-pop-territorium van Juice Newton. Dat klinkt als een bizar experiment dat op het punt staat te mislukken, totdat het nummer daadwerkelijk in al zijn naadloze oprechtheid wordt gehoord. De zang van Turner is altijd eindeloos brutaal geweest en tientallen jaren voordat moderne countrymuziek volgde op het massaal omarmen van vrouwen, creëert dit lied effectief een winnende country-pop-rockformule. Maar dat wil niet zeggen dat Turner hier iets levert dat lijkt op cynische, geprefabriceerde pluisjes. Haar uitvoering verkoopt volledig het uitgangspunt van een kunstenaar die in staat is om geslacht en ras tegelijkertijd te overstijgen.

"Het beste"

Hoewel het in de kwart eeuw te vaak werd omarmd sinds het werd uitgebracht als feestvoeder voor sportevenementen of inspirerende montages, verdient deze glinsterende single uit de Foreign Affair van 1989 ongetwijfeld aandacht als een belangrijk mainstream rocklied van zijn tijd. Het refrein van het nummer komt waarschijnlijk te aanstekelijk over voor zijn eigen bestwil, omdat de centrale hook en keyboard power gitaar-sjabloon zeker geen gevoel voor subtiliteit missen. Toch loopt de songwriting hier van Holly Knight en Mike Chapman een verraderlijke lijn met zelfverzekerdheid, op de een of andere manier in geslaagd om een ​​zeer luisterbare status te behouden, ondanks jarenlange overmatige aanwezigheid op luidsprekers overal.