Voor degenen die niet bekend zijn met de term, verwijst "dageraadpatrouille" naar de aankomst van een surfer op het strand bij of vlak voor zonsopgang.

Dawn Patrol

Het opnemen van het woord "patrouille" is eigenzinnig met de gemeenschappelijke opvatting van de casual surfhouding; de connotatie van een of andere militaristische missie die onmogelijk is, is echter gerechtvaardigd. Als je eenmaal hebt gezien dat een surfer zijn uitrusting afstemt, zijn surfuitrusting grijpt en op weg gaat naar de duistere intentie om te bereiken, kun je je kijk op surfers voor altijd veranderen. Als het gaat om de dageraadpatrouille, zijn surfers soldaten … soldaten van fortuin. Als ze het geluk hebben, zal de ochtendmissie grote resultaten opleveren.

Vroeger was een dageraadpatrouille een wisselvallige situatie. Gewapend met alleen iemands kennis van weerkaarten en golftrends, werden onverschrokken renners van de ochtendmist vaker begroet met spiegelachtige vlakheid of slippen aan de kust dan met de epische vaten die de nacht ervoor rond hun dromen draaiden.

Tegenwoordig kunnen we, dankzij de oneindige bronnen van internet, de zwellingen in realtime zien stijgen en verschuiven en de meningen van experts over toekomstige zwellingsevenementen lezen. Moeder Natuur heeft echter nog steeds de kracht om zelfs de meest perfect geplande dageraadpatrouille zinloos te maken, waardoor vroege vogels zwaar van cafeïne nevel en vol met ongebruikte stoke achterblijven.

Dus wat is het punt? Waarom niet gewoon wachten tot de zon de ochtendzieke branding opwarmt en je later op de dag naar het strand kunt gaan of zelfs wachten tot je vrienden bellen met een rapport?

Er is geen eenvoudig antwoord. Er zijn echter verschillende ongemakkelijke antwoorden.

Ten eerste hebben de meeste surfers niet de motivatie om het huis te verlaten onder mantel van de nacht en pijn van de kou om in een zwarte oceaan te springen vanwege een paar rustige golven, dus er doemt de wortel van eenzaamheid op, de allure van het zijn eerst om de verzegeling van de onvervuilde deining te breken die 's nachts is opgekomen.

Het is de oproep van de dageraad, die grijze limbo tussen de zwarte haai geteisterde nacht en de gesmolten gebarsten gloed in de ochtendhemel. Het is aanwezig als de zon eerst de aarde verwarmt en de winden verschuift en de golf verzorgt in aanwezigheid van een paar gelukkige surfjunkies. Het is het romantische gevaar van nachtelijke roofdieren die nog een hapje roepen voordat ze zich terugtrekken voor de dag zonder dat iemand op het strand om hulp vraagt. En natuurlijk is het de voldoening die je voelt als je uit het water kruipt, geslagen en leeggemaakt van je surflust als hordes groggy trage porren met bedhoofd slok uit piepschuim bekers en wou dat ze jou waren.

Om je planken op te laden terwijl de buren slapen, om in de zon verbrande klas in te lopen, om aan je bureau te zitten pijnlijk van uren golfen: dit zijn de redenen voor de ochtendpatrouille.

Niet iedereen is weggelegd voor een leven van dageraadpatrouilles, net zoals niet iedereen weggelegd is voor het leger. Maar als je jezelf eenmaal hebt getraind, volstaat niets anders. Je begint net zoveel van de missie te houden als van het surfen. Het is de spanning van de jacht, de liefde van de "patrouille". Rijden door nachtmist of fietsen door verlaten straten luisteren terug naar onze primitieve jachtinstincten. Ergens schuilt de prijs met niemand anders in de buurt. Golven pellen ongedeerd door de grillige lijnen van de onwaardige.

Je partner kan denken dat je psychotisch bent. Je moeder denkt misschien dat je op crack bent. Jullie kinderen kunnen het niet schelen, omdat je met een glimlach thuiskomt. Je bent een patrouille bij dageraad, een surfer die zijn eigen fortuin verdient, een soldaat die om het gevaar lacht, een jager die hem door niets laat weerhouden van zijn prijs. Je knijpt het meeste uit het leven terwijl je de lijn tussen dag en nacht vervaagt. Ik denk dat zelfs het volkslied zei dat er een vlag wappert in het vroege licht van de dageraad. En ik wed dat die vlag wapperde in offshore wind.