De dubbele standaard voor thuisblijvende vaders tijdens een scheiding:

Een vriend gaat door een scheiding, een vervelende scheiding. Hij en zijn vrouw zijn iets meer dan 13 jaar getrouwd en hebben twee kinderen. Zijn vrouw heeft een managementfunctie voor een groot, landelijk warenhuis. Toen hun eerste kind 7 jaar geleden werd geboren, spraken ze af dat hij thuis zou blijven en een full-time vader zou worden terwijl ze bleef werken.

In die tijd was dit logisch omdat ze het hogere salaris verdiende en meer carrière had dan hij. En dus nam hij ontslag, zorgde voor de baby en de tweede toen ze langs kwam. Hij kookte, maakte schoon, deed de was, alles wat gedaan moest worden om een ​​huis 'draaiende' te houden terwijl zij bezig was haar carrière op te bouwen.

Ze hadden een perfecte opstelling tot ze een andere man ontmoette. Toen dat eenmaal gebeurde en ze eraan dacht het huwelijk te verlaten, keerde ze zich tegen haar man, de vader van haar kinderen die thuis bleef. Ze diende een scheiding in en liet hem juridische documenten dienen waarin stond dat ze alle echtelijke activa wilde, het bezit van beide auto's en alle interesse in het echtelijke huis wilde behouden.

Ze wilde hem het huis uit met nergens om heen te gaan en geen geld om door te gaan.

In haar gedachten had ze gewerkt en voor de activa betaald, dus moest ze de activa behouden. Toen ik met haar sprak, was ze erg overstuur dat iemand die niet "jarenlang had gewerkt" kon verwachten met alles van het huwelijk weg te lopen als hij niets had verdiend.

Ze was ook van mening dat hij 'een man was en zich als een man moest gedragen'. In gedachten was ze blij dat hij het huisvuur brandde terwijl ze hem nog wilde. Toen ze klaar was om hem weg te gooien, kleineerde ze hem omdat hij dezelfde dingen verwachtte als een vrouw die na een langdurig huwelijk achterblijft.

Why Her A rgument is Flawed:

Ik legde haar uit dat ze in een positie verkeerde waarin miljoenen mannen de afgelopen decennia hadden gezeten. Ze had een overeenkomst gesloten, was in wezen een juridisch contract met haar man aangegaan. Een contract waarin stond dat ze hem zou verzorgen en voor hem zou zorgen in ruil voor hem die voor het huis en de kinderen zou zorgen.

De wens om met een andere man naar een nieuw leven te gaan, heeft het contract niet teniet gedaan, ongeacht hoe oneerlijk zij het vond dat de rechtbank haar aan de overeenkomst hield die zij met haar man had gesloten.

Hoe reageerde ze op het feit dat ze, meer dan waarschijnlijk, alle echtelijke vermogens met haar echtgenoot plus gedeelde voogdij zou moeten splitsen, wat betekent dat hij kinderbijslag betaalt? En, als een rechter het nodig acht, betaal hem partnerondersteuning. Ze nam een ​​lagere salarispositie in in haar bedrijf.

Waarom ze niet wegkomt met eigenzinnige werkloosheid:

Ze nam een ​​grote verlaging van de lonen omdat ze dacht dat ze naar de rechtbank zou gaan en in staat zou zijn om een ​​onvermogen om de staatsrichtlijnen voor kinderbijslag te betalen en een behoefte van haar kant voor een grotere verdeling van de echtelijke vermogens te betogen.

In de legale wereld van echtscheiding wordt dit 'opzettelijke onderbezetting' genoemd. Dit is een tactiek die vaak wordt gebruikt door de grotere verdienende echtgenoot en vanwege de gewoonte die deze praktijk heeft, hebben de rechtbanken wetten en statuten opgesteld om met rechtzoekenden die proberen de wol over hun ogen te trekken.

Een rechter zal bij het in aanmerking nemen van inkomsten rekening houden met het verdienpotentieel van uw echtgenoot. Met andere woorden, als een man of vrouw ervoor kiest om tijdens het scheidingsproces te stoppen met hun baan of een lager betaalde baan aan te nemen, kan en zal een rechter kinderbijslagbetalingen, alimentatiebetalingen en de verdeling van het huwelijksvermogen baseren op de middelen die de echtgenoot al bezit EN hun laatste twee tot drie jaar aangifte inkomstenbelasting.

Mijn advies aan iedereen die erover nadenkt om doelbewust hun inkomsten te verlagen om te voorkomen dat ze hun nakomelingen of ex-echtgenoot ondersteunen … denk nog eens na. Vooral een hoger verdienende vrouw die scheidt van een thuisblijvende vader.