Als je rondloopt in de plaatselijke autoshow, let dan op de auto's die de meeste aandacht trekken. Vaak zijn het de zeldzame muscle cars die zijn geverfd in een krachtige kleur zoals deze Green Go 1971 Dodge Charger van de derde generatie. Plymouth noemde deze schaduw Sassy Grass Green.
Het gedurfde kleurenpalet van de fabriek op auto's uit de jaren '60 en '70 onderscheidt deze auto's van de voertuigen die ervoor kwamen en de eenvoudig ogende auto's uit de jaren '80 en '90. Hier zullen we proberen een aantal overtuigende informatie over deze opvallende tinten te achterhalen. Houd er rekening mee dat unieke of limited edition-pigmenten een extra laag waarde kunnen toevoegen aan een al inbare auto.
Korte geschiedenis van verfkleuren
Het is moeilijk om de eerste auto met een ongewone kleur verf vast te pinnen. Als we naar de Model T kijken, bood Ford van 1908 tot 1913 ten minste vier verschillende kleuren aan. Deze omvatten rood, blauw, grijs en het populairste zwart. Voor de komende 10 jaar zou Ford de Model T alleen in het zwart aanbieden. Dit was bedoeld om het productielijnproces te vereenvoudigen en de productiekosten te verlagen. Velen geloofden dat dit is wanneer Ford zei dat ze de Model T in elke kleur konden hebben, zolang hij maar zwart was.
In de vroege jaren 1920 evolueerde de verftechnologie en daarmee het palet dat beschikbaar was voor de consument. General Motors bood drie verschillende tinten bruin, blauw en rood. Hierdoor konden autokopers het uiterlijk aanpassen en zich onderscheiden van de massa. Nu de concurrentie toenam en de verkoop begon te dalen, begon Ford in 1926 opnieuw alternatieve kleuren aan te bieden. Tegen het einde van de jaren 20 begonnen autofabrikanten zoals de Oldsmobile Corporation luxe auto's met tweekleurige verf aan te bieden.
De geweldige explosie van autokleuren
Toen de jaren vijftig rondrolden, genoten Amerikanen van een bloeiende naoorlogse economie. Vrolijke automobielkleuren begonnen de denkwijze van de consument te vertegenwoordigen. Unieke kleuren gecompenseerd door primaire basiskleuren werden een populaire keuze voor auto's in het midden van de jaren 1950. Een goed voorbeeld hiervan is de Chevy Bel Air uit 1955 die een wit dak gebruikte om felle kleuren zoals rood en Robin's Egg Blue te compenseren.
In het midden van de jaren 60, toen de muscle cars aan populariteit wonnen, namen autofabrikanten een stap terug van het tweekleurige uiterlijk van de jaren 50. Schokkend heldere, solide tinten zoals geel, paars en tinten groen werden helemaal woedend. Chrysler leidde de aanval met een duizelingwekkende reeks wilde kleuren. Pony's zoals de Challenger en de Plymouth Barracuda droegen Plum Crazy paars. Dodge en Plymouth gebruikten verschillende namen voor dezelfde high-impact kleuren zoals Lemon Twist of Top Banana. Of deze auto's nu in vitamine C, Hemi Orange of Butterscotch kwamen, ze draaiden de hoofden van mensen.
Wild uitziende kleuren van de fabriek
De term hoge impact wordt geassocieerd met Chrysler-producten. Hoewel ze de breedste selectie van deze oogverblindende kleuren hadden, hadden alle vier grote Amerikaanse autofabrikanten in 1969 de gewaagde verfwagen. De American Motors Corporation noemde hun lijn van wild uitziende pigmenten groot en slecht. Kleuren zoals Big Bad Blue, Red en Green vonden hun weg naar middelgrote spierauto's zoals de AMC Rebel uit 1969 en 1970.
Chevrolet sprong in de competitie en benadrukte hun Daytona Yellow en Hugger Orange. Hoewel ze het meest populair zijn op de Camaro, complimenteerden ze ook de colaflesvorm van de tweede generatie Chevy Chevelle SS. De Ford-ponyauto's uit 1969 en 1970 hadden ook enkele interessante verfkeuzes. De kleuren Grabber Blue, New Lime en Calypso Coral zagen er fantastisch uit op de Mustang.
Heropleving van autokleuren
In het begin van de jaren zeventig had de auto-industrie zijn handen vol aan de aanval van overheidsvoorschriften en een naderende gascrisis. De economische stemming van autokopers verschoof ook van leuk naar functioneel en betaalbaar. Een terugkeer naar basale aardetinten uit het verleden werd halverwege de jaren 70 de nieuwe norm.
Met de heropleving van de muscle car in de moderne tijd heeft Chrysler in 2006 zijn High Impact Color-assortiment opnieuw geïntroduceerd. Ford en Chevrolet volgden dit voorbeeld met hun retro muscle cars de Camaro en Mustang. In 2014 kondigde Dodge de heruitgave aan van de kleur Plum Crazy High impact beschikbaar op de Dodge Charger en Challenger-modellen.
