Celia Cruz, geboren op 21 oktober 1925 (of 1924) in Santos Suarez, Havana, Cuba, werd de onbetwiste koningin van Salsa vóór haar dood op 16 juli 2003 in Fort Lee, New Jersey. Interessant is dat de reden dat haar geboortedatum als zowel 1924 als 1925 wordt vermeld, is dat Cruz erg geheimzinnig was over haar leeftijd en dat er enige controverse bestaat over de exacte datum.

Celia Cruz 'handelsmerkkreet van' Azucar! ' - wat suiker betekent - is de kern van een grap die ze vaak vertelde tijdens haar uitvoeringen; na enkele jaren kon ze alleen maar het podium oplopen en het woord roepen en het publiek zou applaus krijgen.

Het kijken naar Celia Cruz laat geen twijfel bestaan ​​dat dit een vrouw is in haar natuurlijke element. Waren Cruz en Mambo niet gemaakt voor Cruz om te zingen? Om te beseffen hoe buitengewoon Celia Cruz was, moet je een stapje terug doen en nadenken over hoe weinig vrouwen er zijn in salsa - wed dat je maar één hand nodig hebt om ze te tellen!

Cruz was de eerste vrouwelijke salsamega-ster. Tot op de dag van vandaag blijft ze de belangrijkste en invloedrijkste vrouw van niet alleen salsa, maar van Afro-Cubaanse muziek in het algemeen.

Vroege dagen en La Sonora Matancera

Celia Cruz werd geboren Ursula Hilaria Celia Caridad Cruz Alfonso in Havana, de tweede van 4 kinderen, maar groeide op met 14 andere kinderen in het huishouden. Ze begon op jonge leeftijd te zingen, won muzikale wedstrijden en kleine prijzen waarbij ze vaak het verhaal vertelde over haar eerste paar schoenen, voor haar gekocht door een toerist voor wie ze zong.

Haar grote doorbraak kwam toen ze de leadzangeres werd voor Sonora Matancera, de prominente tropische band van haar tijd. Ze was geen hit, maar de leider van de band, Rogelio Martinez, bleef vast in zijn geloof in Cruz, zelfs nadat recordmanagers klaagden dat een vrouw die die stijl van muziek zong niet zou verkopen.

Na verloop van tijd werden Cruz en de daaropvolgende CD een groot succes en toerde ze met de band door de jaren 1950 voordat ze ergens rond het einde van de jaren 1950 naar de Verenigde Staten emigreerde.

Leven in de Verenigde Staten en The Fania Years

In 1959 ging Sonora Matancera, samen met Cruz, op tournee naar Mexico. Castro was toen aan de macht na de Cubaanse revolutie en de muzikanten, in plaats van terug te keren naar Havana, gingen na hun tournee naar de VS. Cruz werd een Amerikaans staatsburger in 1961 en trouwde het volgende jaar met Pedro Knight, een trompettist in de band.

In 1965 verlieten zowel Cruz als Knight de band om zelfstandig te vertakken. Omdat de solocarrière van Cruz bloeide terwijl Knight wegkwijnde, stopte hij met optreden om haar manager te worden. In 1966 begonnen Cruz en Tito Puente samen op te treden voor Tico-platen en namen acht albums op voor het label, waaronder "Cuba Y Puerto Rico Son" met Willie Colon en "Serenata Guajira." Een paar jaar later trad Cruz op in 'Hommy', de Spaanse versie van de Who's rockopera 'Tommy'.

Gedurende die tijd, met de snelle uitbreiding van haar bekendheid binnen de muziekgemeenschap, tekende Cruz bij Fania, een nieuw label dat voorbestemd was om het beroemdste salsalabel aller tijden te worden. Helaas begon in de jaren tachtig de belangstelling van het publiek voor salsa af te nemen, maar Cruz bleef bezig met rondleidingen door Latijns-Amerika, televisieoptredens en enkele cameo-rollen in de bioscoop, en in 1987 ontving ze haar eigen ster op "Walk of Fame" van Hollywood."

Heropleving in de jaren negentig

Tegen de jaren negentig was Cruz eind jaren zestig en zeventig, maar in plaats van haar carrière af te ronden, was dit het decennium dat de altijd energieke Cruz enkele van de meest bevredigende beloningen van een briljant muzikaal leven oogstte.

Deze onderscheidingen waren onder andere levenslange prestatieprijzen van zowel de Smithsonian als de Hispanic Heritage Organisation, een straat naar haar vernoemd in de wijk Calle Ocho van Miami, evenals het onderscheid van San Francisco dat op 25 oktober 1997 als Celia Cruz Day verklaarde. Ze ging naar het Witte Huis en ontving de National Medal of Arts van president Clinton.

Celia Cruz was vol leven en muziek, en bereikte veel meer dan ze ooit had gedroomd als een jong meisje in Santos Suarez. In feite was de enige grote droom die ze niet kon bereiken, een terugkeer naar haar geboorteland Cuba, en het beste nog, ondanks alle roem en lofbetuigingen, bleef ze warm, vriendelijk en nuchter.