Soundgarden evolueerde binnen 10 jaar van een rommelende, slordige hardrockgroep naar een topradio. En hoewel ze veel geweldige hits hebben om uit te kiezen, bevatten hun beste nummers aller tijden ook een aantal diepe albumhits en vergeten vroege juweeltjes. Met dat in gedachten, hier zijn mijn bescheiden keuzes voor de 10 beste nummers van Soundgarden.
'Outshined'
Ongetwijfeld het eerste nummer dat mensen ooit van Soundgarden hoorden, 'Outshined' ving het Seattle-kwartet in een sonische periode precies tussen de grungy metal-rock van hun vroege opnames en de meer gepolijste hardrock van zijn latere carrière. Bovendien bevat het nummer de prachtige stem van frontman Chris Cornell, die zijn vaardigheid in jammeren en brullen benadrukt met een commando dat zowel eng als meeslepend lijkt.
'Hands All Over'
Van de bands die Soundgarden hebben beïnvloed, is Led Zeppelin waarschijnlijk het meest over het hoofd gezien. Maar iedereen die 'Hands All Over' uit 1990 heeft gehoord, zal merken dat Soundgarden de schuld heeft van de legendarische hardrockband uit de jaren '70. "Hands All Over", dat zich uitstrekt tot zes minuten, laat zien dat Soundgarden, zelfs in het begin, torenhoge nummers in arena-formaat wilde maken die een zwaar geluid samengevoegd met een enorme zwaai.
'Superunknown'
Hoewel de melodische karbonades van Soundgarden volledig te zien waren op het commerciële hoogtepunt van de carrière van de band, kon Soundgarden nog steeds ongegeneerd rocken - als het iets werd, werd het een nog angstaanjagender muzikale kracht. Het titelnummer van het album "Superunknown" is een absoluut monster - Cornell schreeuwt in de leegte, de gitaren scheuren door de muren en de drums van Matt Cameron houden alles samen met Brontosaurus Force. Het nummer gaat over een angstaanjagende hyperrealiteit die 'je geest steelt / en dan je ziel steelt', maar 'Superunknown' creëert zo'n muzikale high dat je je geest en ziel graag opgeeft om het keer op keer te ervaren.
'Room duizend jaar breed'
Waarom was dit nummer geen hit? Op een onderschat, visceraal nummer, 'Room a Thousand Years Wide' vindt Cornell trippy over teksten over een mysterieuze dader in zijn hoofd, terwijl hij de zin 'morgen verwekte morgen' als een mantra herhaalt. Aftrap met gillende gitaren en eindigend in een hagel van hoorns, deze "Badmotorfinger" sneed hints naar de ambitie die Soundgarden op zijn volgende album, "Superunknown."
'Jezus Christus poseert'
Soundgarden richt zich niet veel op openlijk sociaal commentaar, maar een briljante uitzondering is dit nummer "Badmotorfinger". In 'Jesus Christ Pose', bekritiseert Cornell een heiliger dan-je-vriend die zijn religieuze overtuigingen op de zanger wil drukken. De gitaar van Kim Thayil begint te klinken als een tegemoetkomende helikopter voordat hij een paar metalriffs induikt terwijl het nummer zijn sombere conclusie bereikt.
'Bloem'
Een van de vroegste nummers van Soundgarden, 'Flower', mist de pittige productie waardoor het misschien een radio-inslag is geworden zoals zoveel van de latere tracks van de groep, maar als een bewijs van de belofte van de band, is het een wonder. Een voorloper van het grunge-geluid Nirvana onderzocht later op zijn eerste album, "Bleach", "Flower" is allemaal zware gitaren en drums, met Cornell's stem drijvend in het midden van de sonische aanval.
'Roestige kooi'
Cornell krijgt veel lof voor het succes van Soundgarden, maar die lofbetuigingen mogen de aanzienlijke bijdragen van zijn bandgenoten niet verminderen. Neem 'Rusty Cage', een showcase voor de behendigheid van gitarist Kim Thayil. Van zijn onuitwisbare openingslik tot zijn riff op volle snelheid tot zijn vertraagde metalen groove tijdens de brug, "Rusty Cage" is elk aspect van Soundgarden's gitaargeluid in één geweldig pakket.
'Viel op zwarte dagen'
"Fell on Black Days", een sierlijke, rustig dreigende ode aan ontevredenheid, is "Superunknown's" meest gearticuleerde uitdrukking van het centrale thema van het album: leren leven met een gevoel van aanhoudende, onuitsprekelijke angst. Op het eerste gezicht is "Fell on Black Days" gewoon een mooie (zij het donker getextureerde) radio-melodie, maar de sluipende angst die het nummer volhoudt, heeft een bijna hypnotische greep op de luisteraar.
'De buitenwereld opblazen'
Soundgarden gaat tot het uiterste op "Blow Up the Outside World", overgaand van een lethargisch, melancholiek vers naar een explosief, rokend refrein. Cornell begint al vroeg met de openingszin: "Niets / lijkt me te doden / maakt niet uit hoe hard ik het ook probeer." Van daaruit wordt het nummer een rondleiding door de gespleten persoonlijkheidemoties die gepaard gaan met het gevoel van futiliteit. Soms heb je het gevoel dat je in bed wilt kruipen en sterven; andere keren wil je je longen uitschreeuwen.
'Black Hole Sun'
Voor degenen die Cornell's soloalbum "Scream" hebben afgewezen vanwege zijn pop-neigingen, is het belangrijk om te onthouden dat die instincten in hem bestonden, zelfs tijdens zijn dagen met Soundgarden. Bewijsstuk A: 'Black Hole Sun', een epos, een bijna apocalyptische krachtballad over het verlangen om de lei schoon te vegen. Niemand weet precies waar de teksten over gaan, maar Cornell's angstaanjagende vocalen en de strakke, stijgende muzikaliteit zijn zo krachtig dat je er nauwelijks om geeft.
