De goede voornemens voor het nieuwe jaar worden vaak zo snel verbroken als ze worden gedaan, maar in het geval van opvoeding van uw jonge volwassene is het een goed idee om deze suggesties eens goed te overwegen. Niemand zal deze richtlijnen de hele tijd kunnen volgen, maar als je kinderen eenmaal zijn afgestudeerd en alleen zijn, is het tijd om een ​​stap terug te doen en ze naar je toe te laten komen voor advies over ouderschap in plaats van te springen wanneer je een probleem ervaart - die, als je een betrokken en zorgzame ouder bent, vaker zal gebeuren dan je zou willen.

Wat ouders van jonge volwassenen moeten doen

Ik zal de privacy van mijn jonge volwassene respecteren. Hoewel ik mijn jongvolwassene soms nog steeds zie als een 7-jarige die behoefte heeft aan ouderschap en discipline, zal ik me herinneren dat mijn kind vanaf 18 jaar niet langer mijn wettelijke verantwoordelijkheid is, en dat zal ik redelijkerwijs (zonder bezorgdheid over gezondheid en welzijn) geen nieuwsgierige vragen stellen. Als je je jongvolwassene een privéleven geeft en wacht op een opening in een gesprek om persoonlijke problemen aan te pakken, zal dit resulteren in eerlijke gesprekken die comfortabeler zijn voor zowel de ouder als de jongvolwassene.

Ik zal rekening houden met de mening van mijn jongvolwassene. Ik heb mijn kind aangemoedigd om alleen te leven. Nu hij is afgestudeerd aan de universiteit of uit mijn huis is verhuisd - of beide - is het tijd voor mij om te luisteren naar zijn meningen over alles van waar te dineren tot waar de vakantie door te brengen. Ik wil dat hij een onafhankelijk persoon is, en ik moet begrijpen dat, ondanks mijn invloed en woorden van wijsheid, mijn jonge volwassene zijn eigen geloofsystemen en ideeën heeft gevormd.

Ik zal mijn jonge volwassene niet vertellen hoe ze haar geld moet uitgeven. Als ze een handtas van $ 500 wil kopen of op een cruise door de Caribische eilanden wil gaan, zal ik haar niet ondervragen, haar vertellen dat ze onverantwoordelijk is, of op een andere manier mijn inbreng aanbieden - tenzij mij gevraagd wordt. Wat dat betreft, als mijn jonge volwassen kind een tekort heeft aan contant geld na een van deze - of andere - aflaten, zal ik niet haasten om haar te helpen. Lessen kunnen worden geleerd zonder door ouders te worden onderwezen.

Ik zal mijn jongvolwassene niet vragen naar haar gezondheidszorg. Het is prima om een ​​tandenreiniging, een OB / GYN-onderzoek of een bezoek aan de dermatoloog voor een vreemd ogende mol voor te stellen. Maar dat is zover als het zou moeten gaan. Vraag niet naar keuzes over anticonceptie, antidepressiva of andere medische problemen. De kans is groot dat uw jongvolwassene u in vertrouwen neemt als er een probleem is, maar het is aan hen om het onderwerp aan de orde te stellen, niet u - tenzij u zich ernstig zorgen maakt over de gezondheid van uw kind. Dan moet je iets zeggen - maar met zorg, niet met angst.

Ik zal mijn kind tijdens de werkdag niet sms'en, e-mailen of bellen, tenzij het niet kan wachten. Je denkt misschien dat de laatste nieuwtjes over wereldnieuws of een komende sneeuwstorm belangrijk zijn om te delen, maar wacht niet tot het regelmatig sms'en en e-mailen, tenzij het direct jouw kind betreft. En bel nooit tenzij het uiterst belangrijk is. Telefoons worden vaker gebruikt voor sms'en dan spraakoproepen, vooral tijdens kantooruren. Uw jongvolwassene is aan het werk, of hij of zij nu thuis werkt of op kantoor werkt. Geef ze veel ruimte tijdens een werkdag.

Ik zal onder geen enkele omstandigheid vragen wanneer mijn jongvolwassene 'iemand gaat vinden'. Dit behoeft niet veel uitleg. Relaties zijn moeilijk genoeg om te vinden, beheren en onderhouden. Dat ouders hun nek over bruiloften en kleinkinderen uitademen, maakt het niet eenvoudiger. Als u zich zorgen maakt over de relatiestatus van uw jongvolwassene, is dat uw probleem, niet het hare.