Aquarelverf geëxtrudeerd als lange stroken

Fototour door de Winsor & Newton-fabriek waar verf van kunstenaars werd vervaardigd.

Een rondleiding door de Winsor & Newton-fabriek in West-Londen gaf een fascinerende kijk op hoe de verven die we gebruiken werden gemaakt. Een kleurrijke mix van hightech en lowtech, allemaal eindigend in de bekende buizen of verfpannen die we in onze studio's gebruiken. (De W&N London-fabriek werd in 2012 gesloten en de productie verhuisde naar Frankrijk.)

De aquarelverf die we uiteindelijk kopen als individuele pannen worden geëxtrudeerd in lange stroken voordat ze worden gesegmenteerd en per machine in de meer bekende, kleine witte plastic pannen worden gestopt.

Aquarel Pannen

Individuele verfkleuren worden in kleine oplagen vervaardigd, maar zelfs een deel van een partij waterverfpannen op de productielijn ziet er nog steeds uit als een levenslange voorraad voor een individu!

Waterverf Verf Pannen Verpakt

Individuele pannen van de kwaliteitswaterverf van de kunstenaar Winsor & Newton zijn in folie gewikkeld en er is een label aan toegevoegd, een proces dat blijkbaar is voortgekomen uit machines voor het verpakken van kauwgom. Elke plastic pan heeft ook de naam van de kleur erop gestempeld, handig voor het controleren van een kleur als het gaat om het te vervangen, want wie bewaart de verpakking ooit?

Verfbuis vulmachine

Lege verfbuizen worden gevuld met een afgemeten hoeveelheid verf, waarna het open uiteinde (het "onderste" uiteinde, niet het dopuiteinde) wordt opgevouwen en verzegeld.

Lege verfbuizen

Lege verfbuizen op weg om met verf te worden gevuld. De kleinere, lichtere cirkel die u in de buis kunt zien, is de binnenkant van de schroefdop. De binnenkant van de buizen is gecoat, behalve het uiteinde dat wordt omgevouwen en afgedicht.

Pigmentlepels

Om kruisbesmetting te voorkomen, worden verschillende scheppen gebruikt voor het afmeten van hoeveelheden verfpigment. Wanneer een specifieke verfkleur moet worden gemaakt, wordt een "ingrediëntenlijst" naar de winkel voor benodigdheden verzonden, waarin wordt aangegeven hoeveel van het pigment nodig is voor die verfbatch.

Uitvinding van de verfbuis

In het kleine museum over kunstmaterialen in de Winsor & Newton-fabriek in Londen gaat een van de displays over de uitvinding van de verfbuis. Het kopen van verf in een buis is iets dat we tegenwoordig als vanzelfsprekend beschouwen, omdat we in staat zijn om uit te reiken en meteen wat verse verf te hebben in hoeveel kleuren we ook hebben gekocht. In feite is de samendrukbare buis met een schroefdeksel het enige dat is uitgevonden voor kunstmaterialen die zijn weg vonden in het dagelijks leven. Denk na over hoeveel dingen er in deze container zitten, tandpasta, zalven en crèmes, zelfs voedselpasta's.

Oorspronkelijk maakten kunstenaars hun eigen verf (of liever, de studio-leerling) met de pigmenten die ze kochten. De eerste kant-en-klare verf werd verkocht door colormen in varkensblazen, waar je een gat in stak om de verf eruit te krijgen en vervolgens verzegeld met een tack. De volgende uitvinding was een glazen injectiespuit, met de plunjer die de verf eruit knijpt, uitgevonden door de Engelse kunstenaar James Hams in 1822. In 1841 vond de Amerikaanse portretschilder John Goffe Rand de samendrukbare of opvouwbare metalen buis uit.

"Mijn uitvinding had betrekking op een manier om verf en andere vloeistoffen te conserveren door ze op te sluiten in metalen vaten die zo zijn geconstrueerd dat ze met een lichte druk instorten en zo de verf of vloeistof erin eruit persen … een schroefdop zoals getoond, waardoor de aanwezige vloeistof van tijd tot tijd kan worden verwijderd en het uiteinde c luchtdicht kan worden afgesloten door de dop. " - John G Rand's patent voor de uitvinding van de verfbuis

• Beroemde uitvindingen A tot Z