Het swingtijdperk staat bekend als de dagen van de jazz waarin de danszalen vol zaten met mensen die graag luisterden en swingden naar de beste big bands uit het hele land. Gedurende deze periode ontwikkelden kunstenaars stijlen die latere muzikanten en subsets van jazz beïnvloedden, van bebop en verder. Hier is een lijst van 10 muzikanten uit het swingtijdperk die het podium vormden voor jazz om de gewaardeerde kunstvorm te worden die het vandaag is.

Fletcher Henderson

Henderson speelde een sleutelrol bij het ontsluiten van de creatieve mogelijkheden in jazz. Henderson was een getalenteerde man, een ervaren pianist, componist, arrangeur en bandleider. Hij leidde een van de populairste bands in New York in de jaren twintig en dertig. Met een oor voor talent was Henderson verantwoordelijk voor het inhuren van Louis Armstrong en het naar Chicago brengen van de Big Apple in 1924. Benny Goodman startte zijn populaire bigband met een handvol arrangementen van Henderson en in de jaren '40 trad Henderson toe tot de groep om full-time arrangeur van Goodman te worden.

Lees mijn artiestenprofiel van Fletcher Henderson.

Duke Ellington

Duke Ellington wordt beschouwd als een van de belangrijkste componisten in de Amerikaanse muziek en werd bekend tijdens het swing-tijdperk door wekelijks op te treden in de Cotton Club in New York. Hij leidde zijn band door tientallen jaren van opnemen en uitvoeren, en zijn composities en arrangementen, die zijn geschreven met zijn loyale bandleden in het achterhoofd, experimenteerden met harmonische en formele apparaten die tot op de dag van vandaag worden bestudeerd. Veel stukken in zijn repertoire worden nu beschouwd als jazz-normen.

Coleman Hawkins

Met zijn unieke, raspende toon gecombineerd met zijn beheersing van harmonisch gedetailleerde improvisatie, werd Coleman Hawkins de vooraanstaande tenorsaxofonist tijdens het swingtijdperk. Hij ontwikkelde zijn stijl terwijl hij lid was van de bigband van Fletcher Henderson. Later toerde hij de wereld rond als solist. Zijn opname uit 1939 van "Body and Soul" wordt beschouwd als een van de belangrijkste improvisaties in de jazzgeschiedenis. De invloed van Hawkins duurde tijdens de komst van de bebop en latere stijlen, toen instrumentalisten probeerden zijn niveau van harmonische verfijning en virtuositeit te bereiken.

Graaf Basie

Pianist William "Count" Basie begon aandacht te trekken toen hij naar Kansas City verhuisde - een broeinest van jazz - om in 1929 met Bennie Moten's big band te spelen. Basie vormde vervolgens zijn eigen groep in 1935, die een van de meest populaire bands in het land, optredend in Kansas City, Chicago en New York. Basies pianostijl was schaars en precies, en zijn composities waren bluesy en opwindend. Sommige van zijn beroemdste opnames werden gemaakt met zangers, waaronder Joe Williams, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra en Tony Bennet.

Johnny Hodges

Hodges studeerde kort met Sidney Bechet, die het stroperige, lyrische geluid van de altsaxofonist beïnvloedde met een snelle, stemachtige vibrato. In zijn 38 jaar bij het Duke Ellington Orchestra ontwikkelde Hodges zijn kenmerkende geluid en werd vaak in de band gespeeld. Zijn unieke toon en benadering van melodie hebben bijgedragen aan het definiëren van lyrisch saxofoonspel tijdens de ontwikkeling van de jazz.

Art Tatum

Een geweldig talent, pianist Art Tatum was zijn tijd vooruit. Hoewel niet geassocieerd met een van de grote swingbands, was Tatum de belangrijkste toetsenist tijdens het swingtijdperk. Hij kon stride piano spelen in de stijl van James P. Johnson en Fats Waller, maar bracht zijn muziek op dat moment voorbij de conventies van de jazz. Tatum gebruikte zijn harmonische kennis, die hij op het gehoor leerde, om elegante lijnen te construeren op halsbrekende tempo's. Zijn virtuositeit, techniek en harmonische innovaties bepalen de standaard voor bebop-muzikanten in de jaren veertig en vijftig.

Ben Webster

Webster was samen met Coleman Hawkins en Lester Young een van de drie titanen van de tenorsaxofoon tijdens het swingtijdperk. Zijn geluid kan grommend en ruw zijn op up-tempo deuntjes, of sierlijk en gevoelig op ballads. Hij is vooral bekend om zijn tijd die hij doorbracht in de band van Duke Ellington, waarin hij ongeveer acht jaar lang de leidende tenorsolist was van 1935 tot 1943. Zijn opgenomen versie van "Cotton Tail" wordt beschouwd als een van de juwelen van swing era. Webster bracht het laatste decennium van zijn leven en carrière als jazz-beroemdheid door in Kopenhagen, Denemarken.

Benny Goodman

De zoon van arme joodse immigranten, klarinettist Benny Goodman, verhuisde eind jaren twintig vanuit Chicago naar New York. In de jaren '30 begon hij een band te leiden voor een wekelijkse dansradioshow, waarvoor hij verschillende arrangementen van Fletcher Henderson kocht. Goodman wordt gecrediteerd met het populariseren van de muziek van zwarte muzikanten, zoals Henderson, bij blank publiek, en wordt beschouwd als instrumenteel in de versterking van swingmuziek. Hij wordt ook beschouwd als een van de beste jazzklarinettisten aller tijden.

Lester Young

Lester Young was een tenorsaxofonist die zijn jeugd doorbracht met touren met de band van zijn familie. In 1933 verhuisde hij naar Kansas City, waar hij zich uiteindelijk bij de bigband van Count Basie voegde. Young's warme toon en ontspannen, melodieuze benadering op de tenorsax werd niet vaak goed ontvangen door het publiek dat gewend was aan het harde, agressieve geluid van Coleman Hawkins. Zijn stijl werd echter zeer invloedrijk op het spel van Charlie Parker en bijgevolg op de bebop in het algemeen. Young stond ook bekend om zijn excentrieke persoonlijke stijl die zich uitte in zijn spel, kleding en manier van spreken. Zijn bijnaam, "Prez, " werd hem gegeven door Billie Holiday.

Roy Eldridge

Trumpeter Roy Eldridge wordt gezien als een brug tussen muziek uit het swingtijdperk en de bebop. Grotendeels beïnvloed door Coleman Hawkins, was Eldridge een veelgevraagde muzikant in New York en speelde in big bands onder leiding van Gene Krupa en Artie Shaw. Zijn bekwaamheid en gemak in alle registers van de trompet en zijn dubbele melodische lijnen werden een model voor bebop-muzikanten. Eldridge was van invloed op latere jazzmuzikanten, zoals Dizzy Gillespie.