Wat is de langste rit ooit gemaakt op de PGA Tour? Davis Love III raakte ooit een gemeten rit van 476 meter. In de afgelopen jaren hebben de leiders aan het einde van het seizoen in de long-drive stat-categorie van de PGA Tour onder andere schijven van 463 meter, 450 meter, 467 meter en 428 meter vernietigd.

Maar wat als ik je vertelde dat een PGA Tour-golfer, die in een tourevenement speelde, ooit een rit maakte die 787 meter ging - meer dan 300 meter verder dan de kanjer van Love? En hij deed het met een primitieve (volgens de normen van vandaag) metalen rijder en wondgolfbal? Zou je het geloven?

Je moet: het is een waargebeurd verhaal, zelfs als het Guinness Book of World Records een andere drive noemt als de langste hit ooit in competitie (een drive van 515 meter door Mike Austin in een kwalificatietoernooi voor de US Senior National Open Qualifier uit 1974).

En je moet het geloven, ook al bevat de PGA Tour zelf de 787-yard drive niet op de lijst van langste drives ooit.

Wat geeft? Hier is een blik op de langste rit ooit bekend in een tourwedstrijd (PGA Tour of anderszins), plus de redenen waarom Guinness en de PGA Tour het niet in hun recordboeken vermelden. We zullen ook meer leren over de golfer die de gigantische explosie heeft getroffen.

Carl Cooper, de golfer achter de langste rit in de tourgeschiedenis

Het is een waargebeurd verhaal, maar zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, kostte het veel nieuwsgierige bounces en wat geluk (of pech, als je om je score geeft) voor die rit van 787 meter.

De golfspeler was Carl Cooper, die destijds een 31-jarige rijder was. Het toernooi was de Texas Open uit 1992, dat dat jaar werd gespeeld in Oak Hills Country Club in San Antonio.

Interessant genoeg staat Cooper's drive niet op de officiële lijst van de 'langste rit' van PGA Tour voor 1992; de erkende leider was een 308-yard drive door John Daly - een van de slechts twee drives in 1992 officieel gemeten op meer dan 300 meter. Dat vertelt je alles wat je moet weten over de explosie in afstand sindsdien.

(De reden dat Cooper's rit niet in de statistieken van 1992 is opgenomen, is dat de toenmalige rijstatistieken van de PGA Tour werden samengesteld met slechts twee aangewezen gaten per ronde. Plus, Cooper's mammoetaandrijving, om redenen die we zullen zien, kon niet toch goed gemeten.)

Maar terug naar Cooper's drive: op de par-4, 456 meter derde hole, in de tweede ronde, lanceerde Cooper zijn rit op de Texas Open in 1992. Tijdens de vlucht raakte de bal een naar beneden lopend betonnen karpad en vertrok.

De bal rolde voorbij de vijfde green. Toen passeerde het de zesde tee. Uiteindelijk verliet het het karpad en ging op een onverharde onderhoudsweg. En uiteindelijk kwam het tot stilstand achter de nr. 12 green.

"Het bleef stuiteren en stuiteren en stuiteren, " vertelde Cooper de krant Houston Chronicle in een artikel uit 2007. "Als jij en ik aan het spelen waren, hadden we de bal nooit gevonden. Maar omdat het een toernooi was, vond een maarschalk de bal."

Iedereen op locatie was het erover eens dat het minimaal 750 meter van de nr. 3 tee-box was; sommigen dachten dat het meer dan 800 was. Het cijfer van 787 meter is het meest geciteerde omdat dat de yardage is die werd bepaald door Cooper's caddie.

Waar de bal zat, had Cooper ongeveer 300 meter om terug te gaan naar de juiste green. Hij sloeg een 4-ijzer, vervolgens een 8-ijzer en vervolgens een chip shot om terug te keren naar de nummer 3 green. Hij eindigde met een dubbele boeman. (Cooper miste de cut in het toernooi.)

Daly leidde de PGA Tour in rijden gemiddeld in 1992 met een mark van 283, 4 meter. Cooper stond op de 12e plaats op 272, 1 meter.

Maar Carl Cooper is de man die de geschiedenis ingaat met een geschatte 787-yard drive tijdens een PGA Tour-evenement.

Wat is er met Cooper gebeurd?

Cooper was een getalenteerde golfer: hij was tenslotte een PGA Tour-lid. Hij speelde college golf aan de Universiteit van Houston in een tijd dat UH een van de beste golfprogramma's voor universiteiten was. (Cooper's teamgenoten tijdens zijn tijd bij de Cougars waren toekomstige grote kampioen winnaars Fred Couples en Steve Elkington.)

Cooper kon de PGA Tour-status van 1990-93 handhaven voordat hij zijn kaart verloor. Zijn beste PGA Tour toernooi finish was 11e plaats. Cooper speelde in de jaren negentig op de Web.com Tour, maar vestigde zich uiteindelijk in club- en onderwijsfuncties in de regio Houston.

Hij speelt nog steeds toernooien, PGA sectionele en regionale evenementen. En door PGA of America-evenementen komt hij soms in aanmerking voor grotere toernooien. Bijvoorbeeld, Cooper's prestaties in het nationale senior club professioneel kampioenschap van de PGA leverden hem een ​​plek op in het Senior PGA Championship 2016, en hij haalde de streep.