De "gevederde" was de eerste speciaal gebouwde golfbal. Voorafgaand aan featheries (het enkelvoud wordt ook vaak gespeld als "featherie"), mensen golfen of de antecedenten gebruikten houten bollen. Maar dergelijke houten ballen werden ook gebruikt in andere stick-and-ball-spellen; met andere woorden, dezelfde ballen werden door mensen gebruikt om verschillende spellen te spelen.

De gevederde kwam waarschijnlijk tegen het midden van de 1500 op het toneel, hoewel de eerste definitieve verwijzing naar gevederde vogels uit de vroege jaren 1600 komt.

De gevederde was de eerste echte golfbal, in die zin dat hij speciaal voor golfers was gemaakt. Featheries bleef de standaard golfbal tot het midden van de 19e eeuw.

Het was tijdrovend om een ​​gevederde bal te maken, wat betekende dat ze in hun eigen tijd duur waren. Tegenwoordig zijn veren zeer gewild en zeer waardevol als verzamelobjecten.

Hoe vederachtige golfballen werden gemaakt

Ja, veren waren gevuld met veren. Nee, ze waren niet zacht - althans niet zolang ze droog bleven.

De cover van een gevederde bestond meestal uit drie stukken leer gestikt in een bol. De binnen gevulde veren waren typisch ganzenveren, soms kippenveren.

Eerst werden de veren enkele uren gekookt om ze zacht te maken. Vervolgens werden ze stevig in de lederen bal gepakt voordat het natte leer dicht werd genaaid. Terwijl de veren van binnen droogden, zetten ze uit; naarmate de leren hoes opdroogde, samentrok deze. Het resultaat was een heel harde bal.

Elke gevederde golfbal was handgemaakt en het kan een paar uur of langer duren om er maar één te maken. Daarom waren ze vrij duur - veel duurder voor hun tijd dan de golfballen van vandaag voor onze tijd. Volgens het boek Golf: The Science and the Art, kan de prijs van een enkele gevederde bal van een gerenommeerde maker in de huidige termen variëren van $ 10 tot $ 20.

Hoe ver Featheries vlogen

De langste geregistreerde rit ooit getroffen met een gevederde golfbal was 361 meter. Het werd vernietigd door een golfer genaamd Samuel Messieux in 1836. Er is een vangst: de grond was bevroren, waardoor de bal over een zeer lange afstand gleed en gleed.

De gemiddelde rijafstand van topgolfspelers met veren was echter niet meer dan de helft van die recordafstand. Het meest geciteerde bereik voor gevederde rijafstand is van 180 meter tot 200 meter voor de meest bekwame golfers.

Problemen met veren en wat ze heeft vervangen

Featheries waren de beste golfbaltechnologie van hun tijd. Maar ze waren ook vaak uit vorm - niet perfect rond - vanaf het begin, afhankelijk van de kwaliteit van de maker. Zelfs die veren die hun leven begonnen, konden uit vorm raken.

De naden die openbarsten was een ander probleem. En zo was het natte weer - gebruikelijk in Schotland en Engeland waar bijna alle veren in gebruik waren - waardoor de ballen zacht werden en kortere afstanden vlogen.

Dan waren er de kosten, die het aantal mensen beperkte dat golf kon betalen.

De "gutty" was een upgrade van al die problemen. Gutties, of gutta-percha golfballen, werden uitgevonden in 1848. Ze werden gemaakt van het rubberachtige sap van de gutta percha-boom, en gutty (of guttie) golfballen konden worden gemaakt van schimmels, veel sneller en veel goedkoper dan featheries. Na de uitvinding van gutties vervaagden vederijen zeer snel van golf.

Had Featheries iets te maken met Golf's Bird Theme for Scoring Terms?

Nee, de gevederde bal en de vogelstandpunten birdie, eagle en albatross hebben niets met elkaar te maken. De vogelverbinding is helemaal geen verbinding, maar toeval. Feesten waren eigenlijk al lang verdwenen uit golf voordat de term 'birdie' zelfs werd uitgevonden.

Feathery Balls als Collectibles

Veren zijn tegenwoordig erg duur als verzamelobjecten. Gevederde ballen die kunnen dateren uit de 18e eeuw of eerder zijn buitengewoon zeldzaam; de meeste die vandaag te koop zijn, dateren uit de 19e eeuw.

Hoe ouder ze zijn, hoe duurder ze zijn; degenen die kunnen worden gekoppeld aan beroemde makers - zoals Allan Robertson, Old Tom Morris of de Gourlay-familie van ballenmakers - zijn veel duurder. Zoals met elk verzamelobject, heeft de toestand ook een grote invloed op de waarde.

Een niet-gemarkeerde gevederde (wat betekent dat die geen naam of merk van een maker heeft of anderszins niet aan een specifieke maker kan worden gekoppeld) kan meer dan $ 1.000 ophalen. Degenen in topconditie kunnen meerdere duizenden gebruiken; veilingprijzen in het bereik van $ 4.000 tot $ 6.000 zijn niet ongewoon. Degenen die kunnen worden gekoppeld aan een "naam" maker kunnen de vijf cijfers bereiken.

Dus het verzamelen van veren is geen hobby voor mensen zonder veel geld te besteden.

Waar gevederde te vinden? De beste plaatsen zijn veilinghuizen (en hun websites) die handelen in golfverzamelobjecten, sportmemorabilia of historische artefacten van Schotland en Engeland. Men zou nooit veren moeten kopen tenzij men vertrouwen heeft in de reputatie van de verkoper. Reproducties komen veel voor.