2009 Triumph bonneville se review en foto's - de triumph bonneville krijgt een lekke band

Het kan op elk moment gebeuren en geen enkele hoeveelheid voorbereiding - noch onderhoud van de banden, noch het vermijden van obstakels - kan dit voorkomen. Ik heb het over lekke banden en mijn ervaring aan boord van de lange termijn Triumph Bonneville heeft me volledig verrast.

Ik reed met ongeveer 70 km / u langs de 405, een vaak verstopte snelweg in Zuid-Californië, toen de Bonnie een beetje eekhoorns begon te voelen. "Het zijn waarschijnlijk de regengroeven, " dacht ik bij mezelf, terwijl ik de rare front-end golvingen toeschreef aan strepen in het cement hieronder, in plaats van iets ernstigers. Maar toen de regengroeven even later weggingen en het verontrustende gevoel er nog steeds was, werd ik achterdochtig. Mijn eerste instinct was om over de zijkant van de fiets te leunen en snel naar de voorband te kijken, die er als normaal uitzag als altijd … maar op dat moment werd mijn vermogen om de Bonneville te besturen ernstig belemmerd, en ik besloot te beginnen mijn weg naar de juiste rijbaan om de snelweg te verlaten.

Tegen de tijd dat ik over vier of vijf rijstroken schoot, voelde de fiets bijna helemaal niet meer om te keren, alsof de voorband in een diepe zandlaag aan het graven was. Het manoeuvreren met de offramp van de snelweg was een uitdaging; de fiets voelde op dit punt zo wiebelig, ik moest op de pinnen gaan staan en er als een dirtbike op rijden om te voorkomen dat ik omval. Tegen de tijd dat ik naar een benzinestation reed, was het probleem duidelijk: het achterste rubber was bijna leeggelopen, dankzij een nagel die praktisch dood in het midden van de achterband zat. Zucht.

Nu de fiets op een veilige plek stond, was de volgende taak om erachter te komen dat ik een langzaam of snel lek in mijn handen had. Het oppompen van de band met behulp van een tankstationpomp duwde lucht door de zijkant van de band; blijkbaar was de band voldoende gerold bij lage druk om de zijwand te beschadigen, waardoor deze in wezen nutteloos was … hoewel er geen garantie zou zijn voor zijn vermogen om lucht vast te houden, ook al leek het een paar kilo druk op zichzelf te houden.

Ik was toevallig op weg om een Aprilia-persfiets op te halen bij hun Costa Mesa-hoofdkantoor, dus belde ik mijn contactpersoon en vroeg naar de mogelijkheid van een ritje. Hij vroeg: "Ben je een AMA-lid?" Waarop ik antwoordde: "Ja." Blijkt dat het lidmaatschap van de American Motorcyclist Association u recht geeft op gratis hulp bij pech onderweg en tot 35 mijl slepen, om nog maar te zwijgen van brandstoflevering en verschillende andere services waarvoor extra kosten zijn vereist bij het AAA-lidmaatschap. Er was een snel telefoongesprek met een AMA-operator nodig om mijn ledeninfo, locatie en fietsbeschrijving over te brengen, en binnen veertig minuten verscheen een sleepwagen met een dieplader, klaar om me naar mijn bestemming te brengen.

Mijn Piaggio-contactpersoon had gezegd dat de nabijgelegen Ducati Newport Beach-dealer binnenkort Triumph-gecertificeerd zou zijn, dus ik had de chauffeur daar beneden en zette de Bonnie af - wat handig was, omdat het wat routineonderhoud nodig had bovenop een nieuwe achterband.

Hoe is de service-ervaring verlopen? Nou, dat is een ander verhaal voor een andere keer.