Decompressieziekte kan in vele vormen toeslaan. Een vaak over het hoofd gezien vorm van decompressieziekte is cutane decompressieziekte, ook bekend als huidbuigingen. Sommige vormen van huidbuigingen kunnen recompressiebehandeling in een hyperbare kamer vereisen, terwijl anderen uiteindelijk vanzelf kunnen verdwijnen. Ongeacht het type, alle huidkrommingen moeten door een hyperbare arts worden beoordeeld. Hier is wat basisinformatie over huidbuigingen, inclusief de verschillende vormen; hoe een huidkromming te herkennen; en andere problemen die dit soort bochten kunnen aangeven.

Decompressieziekte

De term decompressieziekte beschrijft een van de vele aandoeningen veroorzaakt door geabsorbeerde stikstof die uit de oplossing in het lichaam van een persoon komt. In duiken gebeurt dit omdat hoge stikstofgehaltes worden geabsorbeerd wanneer een persoon onder water wordt blootgesteld aan verhoogde druk. Als deze overtollige stikstof niet op natuurlijke wijze wordt gemetaboliseerd terwijl een duiker opstijgt, vormt hij bellen die zich kunnen nestelen in verschillende delen van het lichaam van een duiker, zoals zijn gewrichten of haarvaten. Houd er rekening mee dat decompressieziekte zeldzaam en onwaarschijnlijk is wanneer de juiste duikprocedures worden gevolgd.

Cutane decompressieziekte

De meeste duikartsen zijn het erover eens dat cutane decompressieziekte wordt veroorzaakt doordat stikstofbellen zich in de haarvaten van de huid nestelen. Als alternatief kunnen huidbuigingen ook worden veroorzaakt door de defensieve reactie van het lichaam op deze kleine stikstofbellen, waarbij het histamine en andere chemicaliën vrijgeeft die een allergische reactie nabootsen. Wat de oorzaak ook is, huidbuigingen verschijnen meestal binnen enkele minuten tot enkele uren na het opduiken.

Soorten Skins Bends:

Er zijn verschillende uitingen van huidkrommingen. Sommige zijn ernstiger dan andere:

• De jeukende uitslag: de mildste vorm van cutane decompressieziekte is uitslag, meestal op de bovenlichaam, borst, rug of schouders. De uitslag lijkt op zonnebrand en is meestal jeukend. Duikers hebben het jeukende gevoel beschreven als het gevoel van kleine insecten die op de huid kruipen. Hoewel deze vorm van decompressieziekte mild is en mogelijk geen recompressie vereist in een hyperbare kamer, moeten alle mysterieuze uitslag die na het duiken verschijnt, door een duikarts worden beoordeeld. Duikers zien vaak decompressie-uitslag over het hoofd, schrijven het toe aan andere factoren of nemen aan dat het niet ernstig is. Echter, zoals vermeld op de website van de London Diving Chamber: "Een bocht hebben betekent dat de decompressie van een dag niet geschikt was. Veel bochten hebben, zelfs als alleen huidbochten potentieel gevaarlijke risicofactoren aangeven die moeten worden geïdentificeerd." Met andere woorden, alleen omdat een bocht mogelijk geen hercompressie vereist, betekent dit niet dat het geen probleem is.
• Marmering of Cutis Marmorata: Cutis marmorata beschrijft een meer ernstige vorm van huidbochten. De karakteristieke 'marmering' van de huid bij dit soort decompressieziekte is moeilijk te verwarren. Foto's van cutis marmorata tonen een felrode, paarsachtige of zelfs blauwachtige huid met een ongelijk, marmerachtig patroon. Net als de uitslag, komt dit soort huiddecompressieziekte het meest voor op de borst, romp, rug en schouders. Het is ook gemeld als extreem jeukende. De kleuring kan in vlekken verschijnen, of in ernstige gevallen op de borst beginnen en zich naar beneden verspreiden. In tegenstelling tot de uitslag, wordt cutis marmorata als ernstig beschouwd; recompressie is in de meeste gevallen vereist. Cutis marmorata is gevonden in samenhang met andere, meer ernstige vormen van decompressieziekte, zoals neurologische decompressieziekte.

• Lymfatische decompressie Ziekte: duikers kunnen lymfatische decompressieziekte herkennen aan een gezwollen gebied (of gebieden) dat enkele ogenblikken inspringt wanneer ze depressief zijn. Ook kenmerkend voor lymfatische decompressieziekte is een eigenaardig putje van de huid over de zwelling, vergelijkbaar met de ontpit huid van een sinaasappel. Er is gemeld dat lymfatische decompressieziekte vanzelf verdwijnt. Het zal echter sneller verdwijnen met de behandeling. Net als de andere vormen van huidbuigingen, kan lymfatische decompressieziekte voorkomen samen met of vóór andere ernstigere vormen van decompressieziekte. Elke verdachte zwelling na een duik moet door een duikarts worden onderzocht.

Het belang van het herkennen van huidkrommingen

Duikers moeten in staat zijn om cutane decompressieziekte te herkennen, zodat ze alle noodzakelijke voorzorgsmaatregelen kunnen nemen, zoals onmiddellijk zuurstof inademen, medische evaluatie zoeken of recompressie ondergaan. Zoals bij elk ander type decompressieziekte, moet een duiker, als een huidkromming wordt herkend, afzien van verdere duiken totdat hij een duikarts heeft geraadpleegd.

Huidbochten kunnen meer ernstige problemen voorafgaan

Het is bekend dat cutane decompressieziekte symptomen vertonen vóór of samen met de symptomen van meer ernstige vormen van decompressieziekte, zoals neurologische decompressieziekte. Een duiker die een huidbuiging opmerkt en onmiddellijk naar een duikarts gaat, zal een voorsprong hebben bij het behandelen van andere symptomen die zich kunnen voordoen. Tijd is van essentieel belang bij de behandeling van decompressieziekte; hoe eerder een duiker zich in de recompressiekamer bevindt, hoe groter zijn kansen op volledig herstel. Het herkennen van een huidkromming kan de eerste stap zijn naar een tijdige en effectieve behandeling.

Skin Bends kan een PFO aangeven

Een patent foramen ovale (of PFO) is een hartaandoening waarvan wordt gedacht dat deze een hoger risico op decompressieziekte veroorzaakt. Duikartsen beginnen een mogelijke correlatie op te merken tussen gevallen van huidbuigingen door duiken ruim binnen de recreatieve duiktafels en de aanwezigheid van een PFO. Duikers met een geschiedenis van huidbuigingen zouden er goed aan doen om te testen op een PFO.

Voorbereiding is negen tienden van de strijd

Decompressieziekte is zeldzaam. De meeste recreatieve duikers zullen nooit een vorm van decompressieziekte ervaren. Dit gezegd hebbende, moeten duikers leren over de verschillende soorten en symptomen van decompressieziekte, zodat ze correct en efficiënt kunnen reageren in het onwaarschijnlijke geval dat zich een geval van decompressieziekte zou voordoen. Huidkrommingen kunnen een van de meest voorkomende manifestaties van decompressieziekte zijn, maar het wordt vaak verkeerd geïdentificeerd als zonnebrand of andere niet-duikaandoening en wordt niet gemeld. Huidkrommingen kunnen een teken zijn van onjuiste duikprocedures of een medische aanleg voor decompressieziekte zoals een PFO. Hoewel het alleen diep kan zijn, moet huiduitslag ernstig worden genomen.