Biografie van Joseph Cornell

Joseph Cornell was een Amerikaanse kunstenaar bekend om zijn creatie van collages en schaduwdozen met gevonden voorwerpen, van knikkers tot foto's van filmsterren en kleine sculpturen van vogels. Hij maakte deel uit van de surrealistische beweging in New York City en hielp de basis leggen voor de toekomstige ontwikkeling van pop-art en installatiekunst.

Snelle feiten: Joseph Cornell

Beroep: Collage- en schaduwkunstenaar
Geboren: 24 december 1903 in Nyack, New York
Overleden: 29 december 1972 in New York City, New York
Geselecteerde werken: "Untitled (Soap Bubble Set)" (1936), "Untitled (Penny Arcade Portrait of Lauren Bacall)" (1946), "Cassiopeia 1" (1960)
Opmerkelijk citaat: "Het leven kan betekenis hebben, zelfs als het een reeks mislukkingen lijkt te zijn."

Vroege leven

Joseph Cornell, geboren in Nyack, New York, een buitenwijk van New York City, was de oudste van vier kinderen. Zijn vader was een comfortabel gepositioneerde ontwerper en verkoper van textiel, en zijn moeder had een opleiding als lerares. In 1917, toen zijn oudste zoon 13 was, stierf Cornell's vader aan leukemie en verliet het gezin in financiële moeilijkheden.

De familie Cornell verhuisde naar de wijk Queens in New York City en Joseph Cornell ging drie en een half jaar naar de Phillips Academy in Andover, Massachusetts, maar hij studeerde niet af. Die jaren waren de enige keer dat de vaak teruggetrokken en verlegen kunstenaar buiten de directe omgeving van New York City reisde. Toen Cornell terugkeerde naar de stad, wijdde hij zich aan de zorg voor zijn jongere broer Robert, die een handicap had als gevolg van cerebrale parese.

Joseph Cornell ging nooit naar de universiteit en kreeg geen formele kunstopleiding. Hij was echter zeer goed gelezen en zocht zelf culturele ervaringen op. Hij woonde regelmatig theater- en balletvoorstellingen bij, luisterde naar klassieke muziek en bezocht musea en kunstgalerijen.

Ter ondersteuning van zijn gezin werkte Cornell aanvankelijk als groothandel in stoffen, maar die baan verloor hij in 1931 tijdens de Grote Depressie. Tot zijn latere taken behoorden de verkoop van huis-aan-huisapparatuur, textielontwerp en het ontwerpen van covers en lay-outs voor tijdschriften. Vanaf de jaren 1930 verdiende hij ook een klein inkomen door zijn kunstwerken te verkopen.

Surrealisme beweging

De kunstscène in New York was in de jaren dertig klein en sterk met elkaar verbonden. Een paar kleine galerijen hadden een krachtige impact. Een daarvan was de Julien Levy Gallery. Daar ontmoette Joseph Cornell vele dichters en schilders die deel uitmaakten van de Amerikaanse surrealistische beweging. Hij ontwierp een catalogushoes voor een show van de groep in 1932.

Cornell creëerde zijn eigen stukken door glazen bellen over gevonden voorwerpen te plaatsen. Zijn eerste solo-tentoonstelling in 1932 was getiteld Minutiae, Glass Bells, Coups d'Oeil, Jouet Surrealistes. Hij verwierf genoeg respect als kunstenaar dat het Museum voor Moderne Kunst van New York een van Joseph Cornell's vroegste schaduwdozen Untitled (Soap Bubble Set) in de show Fantastic Art, Dada, Surrealism in 1936 had.

Net als de Duitse kunstenaar Kurt Schwitters vertrouwde Joseph Cornell op gevonden voorwerpen om zijn kunst te maken. Schwitters gebruikte echter vaak weggegooid afval uit de samenleving, terwijl Cornell boekhandels en tweedehandswinkels in New York City doorzocht op zoek naar kleine schatten en voorwerpen. De vaak vergeten stukken die in een nieuwe omgeving werden geplaatst, gaven veel van Cornell's werk een diep nostalgisch effect.

Gevestigde artiest

In de jaren veertig stond Joseph Cornell vooral bekend om zijn schaduwdozen. Hij telde andere prominente kunstenaars, waaronder Marcel Duchamp en Robert Motherwell als onderdeel van zijn vriendenkring. Tegen het einde van het decennium was Cornell in staat zichzelf en zijn gezin te onderhouden door de inkomsten uit zijn kunst. Gedurende de jaren 1940 en 1950 creëerde hij schaduwdozen over onder andere vogels, beroemdheden en de Medici. Een van zijn bekendste dozen Untitled (Penny Arcade Portrait of Lauren Bacall) (1946) liet zich inspireren door de film To Have and Have Not, met Lauren Bacall en Humphrey Bogart in de hoofdrol.

Cornell werkte in de kelder van zijn huis. Hij drukte de ruimte over met zijn groeiende verzameling gevonden voorwerpen om in toekomstige dozen te gebruiken. Hij bewaarde uitgebreide handgeschreven bestanden met fotografische afbeeldingen die hij uit kranten en tijdschriften knipte.

Film

Joseph Cornell ontwikkelde een interesse in het maken van experimentele films naast zijn collage- en schaduwdooswerk. Een van zijn eerste projecten was een montage uit 1936 getiteld Rose Hobart, gemaakt door stukjes film samen te voegen die Cornell in pakhuizen in New Jersey vond. De meeste opnames kwamen uit de film East of Borneo uit 1931.

Toen hij Rose Hobart publiekelijk liet zien, speelde Cornell de plaat Holiday in Brazilië van Nestor Amaral en projecteerde hij de film door een diepblauw filter om het een meer dromerige impact te geven. De legendarische kunstenaar Salvador Dali woonde een show bij in de Julien Levy Gallery in december 1936. Dali werd boos omdat hij beweerde dat Cornell zijn idee had overgenomen om collagetechnieken in films te gebruiken. Het evenement traumatiseerde de verlegen Joseph Cornell zo erg dat hij zijn films vanaf dat moment zelden in het openbaar liet zien.

Joseph Cornell bleef filmexperimenten maken tot zijn dood. Zijn latere projecten omvatten nieuwe opnames gemaakt door professionele filmmakers die de kunstenaar als medewerkers had ingehuurd. Onder degenen die met hem werkten, werd de experimentele filmkunstenaar Stan Brakhage gevierd.

Latere jaren

De bekendheid van Joseph Cornell als kunstenaar nam in de jaren zestig toe, maar hij creëerde minder nieuw werk vanwege de verhoogde taken in de zorg voor zijn gezin. Hij begon een intense platonische relatie met de Japanse kunstenaar Yayoi Kusama in het midden van de jaren zestig. Ze belden elkaar dagelijks en schetsten elkaar vaak. Hij creëerde gepersonaliseerde collages voor haar. De relatie duurde tot zijn dood in 1972, zelfs nadat ze terugkeerde naar Japan.

Cornell's broer, Robert, stierf in 1965, en zijn moeder stierf het volgende jaar. Hoewel hij zelf al ziek was, greep Joseph Cornell de nieuw beschikbare vrije tijd aan om nieuwe collages te maken en enkele van zijn oude schaduwdozen te herstructureren.

Het Pasadena Art Museum (nu het Norton Simon Museum) monteerde het eerste grote museumoverzicht van Cornell's werk in 1966. De tentoonstelling reisde naar het Guggenheim in New York City. In 1970 presenteerde het Metropolitan Museum of Art een groot overzicht van de collages van Cornell. Hij stierf aan hartfalen op 29 december 1972.

nalatenschap

Het werk van Joseph Cornell had een belangrijke invloed op de ontwikkeling van de Amerikaanse kunst uit de 20e eeuw. Hij overbrugde een kloof tussen surrealisme en de ontwikkeling van pop-art en installatiekunst in de jaren zestig. Hij inspireerde zulke belangrijke figuren als Andy Warhol en Robert Rauschenberg.